Tom van Rooijen“Het is een aanklacht naar de maatschappij”, vertelt Karin. “Hoe kunnen we onze zorg zo uitbesteden dat hele gezinnen uit elkaar vallen?” vraagt zij zich af. In het boek is te lezen hoe broers en zussen steeds verder tegenover elkaar komen te staan omdat zij het niet eens worden over de beste zorg voor hun moeder. De schrijfster baseerde het boek op haar eigen ervaringen, toch noemt ze het geen autobiografisch verhaal. “Mijn familiegeschiedenis speelt zeker een rol, maar ook gebeurtenissen uit het leven van vrienden heb ik erin verwerkt.”
Een grote rol in het boek is weggelegd voor het ontbreken van een vaderfiguur in Bruers’ jeugd. De Tilburgse vertelt dat dit van grote invloed was op het karakter van haar moeder. “Als er een man op de bank zit, is er een bepaalde status aanwezig in een huis. Dat was bij ons niet zo, mijn moeder was veel toegankelijker.” Over de vraag of Karin op haar moeder lijkt hoeft ze niet lang na te denken. “Ja,” zegt ze, “ik lijk zeker op mijn moeder. Net als zij ben ik afstandelijk, maar tegelijk ook heel toegankelijk.”
