Kees-Luc Simons
In de documentaire Stilstaan bij bewogenheid volgt Zeus de Tilburgse theatermaker Peter de Bie. Hij neemt ons mee in zijn leven. Daarin laat hij ons als kijker stilstaan bij zijn bewogenheid ten aanzien van kwetsbare jongeren.
Peter: “Hoe kun je bewogenheid en betrokkenheid meer laten zien dan in een leeg winkelpand? Een ooit verzonnen, opgezet, florerend bedrijf in een winkelstraat, nu failliet en leeggelopen. Maar altijd is er nog een kans op nieuw leven. Terwijl deze kans juist steeds kleiner wordt voor een kind dat zich niet gehoord of gezien voelt. Vaak verdwijnt dit ook tussen wal en schip van onbegrip en onvermogen.”
Hij gaat verder: “Beeldend kunstenaar en filmmaker Zeus Hoenderop weet op een confronterende en treffende manier pijn en kwetsbaarheid aan te raken. Ook laat Zeus ons als kijker zien hoe verstilde kracht bij ons allemaal de gevoelige snaar raakt.”
Vader coach Patrick Timmermans zet de clownsneus op. En dan laat hij ons ook zien hoe een masker ons kan beschermen, maar vooral hoe dit in de weg kan zitten.
Ook ga je als kijker mee met Roosmarijn Gehrels. Je ziet in de eerste plaats hoe zij op zeer jonge leeftijd uit zelfbescherming het harde punkjongetje Roos heeft gecreëerd. Alleen maar omdat de grote boze wereld haar dan minder pijn zou doen. Aan de hand van haar poëzie krijg je hier meer inzicht in.
De film toont opnames van ‘The Streets are Calling’ en van het festival Via del Mondo. Zeus Hoenderop heeft die gemaakt tussen 2003 en 2005.
Dit document is opgedragen aan alle jongeren die zich niet gezien of gehoord weten.
