Tijmen MoelkerSamen met een collega is Johan druk in de weer in zijn productieruimte. Als je binnenstapt in zijn hal op Landpark Assisië in Biezenmortel, is de zoete fruitlucht moeilijk te missen. Grote kratten met peren staan klaar om verwerkt te worden, maar normaal gesproken zijn het vooral appels die bij De Vergeten Appel verwerkt worden tot cider.
Van bier naar cider
“Het begon eigenlijk met een experimentje”, licht Johan toe, vlak nadat hij met een pers de druk op een vat vol stukjes peer wat verder heeft opgevoerd. Het verse perensap stroomt eruit. “Ik was met een vriend bier aan het brouwen en dat was al erg leuk. We hebben er eigenlijk allerlei fruitsoorten ingegooid, van blauwe bessen tot pruimen.” Maar toen Johan eens goed naar de appelboom in zijn tuin keek, kwam hij op een ander idee. “De bedoeling was om 20, 25 liter cider te maken. Maar toen vertelde een buurman dat hij nog iemand kende met een boomgaard, waar de appels niet van werden gebruikt. En toen hadden we opeens 120 liter.”
Het laatste restje perensap stroomt ondertussen uit het vat. Tijd voor een nieuwe lading. Johans collega controleert elke peer met de hand. Rotte plekken worden weggesneden. Vervolgens gaan de peren in bad. Tot zover de romantiek, want de volgende stap in het proces is de hakselaar. Terwijl Johan de gewassen peren aan de bovenkant in het apparaat gooit, stroomt aan de onderkant de natte perenbrij in een grote kuip. Nadat de geperste pulp uit het vat is gehaald, gaat de verse lading er weer in. Met behulp van rieten matten worden er lagen van perenstukjes gemaakt. Nog voordat Johan de pers erop zet, begint de sapstroom weer op gang te komen.
‘Trek in iets lekkers’
Johan heeft het productieproces volledig in eigen beheer. Van het uitkiezen van het fruit tot aan het bottelen van de flessen. Ook voor het fruitafval heeft de cidermaker inmiddels een goede bestemming gevonden. Het blijkt prima voer voor de buitenvarkens te zijn. “Het is eigenlijk nooit de intentie geweest om iets duurzaams te gaan doen”, vertelt Johan. “Het was meer zoiets van ‘ik heb trek in iets lekkers’. Maar het is nu wel een ding waarvan ik denk dat het de moeite waard is om veel meer op te focussen”.
De cider van De Vergeten Appel wordt onder andere geleverd aan de horeca in de buurt. Toch is het niet vanzelfsprekend dat het daar ook veel wordt gedronken. De ambachtelijke cider blijkt dan toch net even anders te smaken dan mensen verwachten. Holleman: “Nederlandse ciders zijn vaak wat zuurder, wat wranger. Als mensen bereid zijn om wat nieuws te proberen, wat een beetje richting de wijn gaat, dan is cider een heerlijk alternatief.”
‘Op je klompen door de dauw’
De productie groeit elk jaar weer een beetje verder. “De droom is natuurlijk wel een boerderijtje met je eigen boomgaard waarbij je naar buiten kunt lopen. Gewoon met je klompen, lekker ’s ochtends door de dauw langs de bloesem en de bomen.” Toch ziet Johan deze droom nog niet snel werkelijkheid worden. “Er zijn genoeg boomgaarden waar ik bij terecht kan om de appels te halen. Dan neem ik liever mijn appels af bij de lokale hobbyboeren die telen voor hun plezier dan dat ik zelf heel veel moeite moet gaan doen om een boomgaard aan te leggen waar je pas over vijftien jaar profijt van hebt.”
