Omroep Brabant
Arts begon in 2017, toen hij een jaartje werkloos thuis zat. “Dan zat ik te mijmeren en ging ik altijd naar mijn kamertje boven. Gewoon tikken. Ik schrijf ook gewoon graag.” Nu heeft hij al die herinneringen in handen, in het boek ‘Linkspoot, Van ’t Vilje tot Champions League’.
De reacties zijn positief. “Mensen vinden het een eerlijk en oprecht boek. Dat is mooi. Ik heb geschreven hoe het voetbalwereldje in elkaar zit. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Mensen denken bij voetballers dat alles van een leien dakje gaat. Ik heb beschreven dat het niet altijd zo is. Heel eerlijk en oprecht”, vertelt hij aan Omroep Brabant.
“De sfeer, de hunkering die door het stadion ging, dat was zo mooi.”
Veel aandacht in het boek gaat uit naar Willem II. Een mooie periode in de voetballoopbaan van Arts. Hij speelde met de Tilburgse ploeg Champions League. “Maar dat eerste jaar, dat vond ik het mooiste. Willem II ging na 35 jaar weer Europa in. De wedstrijd tegen Dinamo Tbilisi was de mooiste die er was. Mooier dan de Champions League. Dat is het hoogste niveau. Maar die wedstrijd thuis, met al die vlaggetjes en het stadion bommetje vol. De sfeer, de hunkering die door het stadion ging. Dat was zo mooi.”
In zijn boek gaat Arts in op die Europese wedstrijden met Willem II. Maar bijvoorbeeld ook op zijn vertrek bij de Tricolores toen hij daar actief was als trainer. “Ik werd zomaar gebeld door Berry van Gool, dat ze niet verder wilde gaan met mij. Dat kwam uit het niets.” Arts werd gezien als onderdeel van het ‘kliekje Jurgen Streppel’. Zelf zag hij zich als techniektrainer die werkte voor Willem II, met Streppel.
“Iedere positie kwam bijna vrij, van de trainer van de A1 tot het eerste elftal. Ik dacht: het moet gek lopen willen ze mij niet behouden voor de club. Dat had ik verkeerd gezien. Later belde dokter Jan Vioen, dat het niet was gegaan volgens de normen en waarden van Willem II. Zeggen door de telefoon dat de club niet met je doorgaat, dat hoort niet zo.”
Arts schrijft in zijn boek over ‘kleurrijke personen’ zoals Sándor Popovics en Fritz Korbach. En ook Co Adriaanse, zijn trainer bij Willem II. De middenvelder werd door de spelersgroep gekozen als aanvoerder, maar leverde die band na een reservebeurt in bij de oefenmeester. Ze raakten gebrouilleerd. Het was de aanzet voor één van de meest bijzondere doelpunten uit zijn carrière.
“Spijt is verstand dat te laat komt.”
“Of ik spijt had? Ene kant wel, andere kant niet. Maar spijt is verstand dat te laat komt. Dat schrijf ik ook. Ik werd vervolgens verhuurd aan NEC, want eenmaal gebrouilleerd met Adriaanse blijft gebrouilleerd. Dat komt niet meer goed. Ik bluf nooit, maar toen deed ik dat wel. Ik zei: laat in mijn contract maar opnemen dat ik niet mee mag doen tegen Willem II, anders doe ik jullie de das om.”
Het gebeurde echt, twee minuten voor tijd maakte Arts de 2-1 voor NEC. “We hadden de punten keihard nodig tegen degradatie. Het doelpunt was prachtig, maar er zat ook een heel verhaal aan vast. Jack de Gier had ook wat akkefietjes met Adriaanse gehad. Hij zei: we gaan voor de dug-out juichen. Dat heb ik niet gedaan. Daar had ik veel te veel respect voor Adriaanse voor, hij is een toptrainer.”
Het zijn slechts een paar onderwerpen die Arts beschrijft in zijn boek. Over zijn vooral mooie voetbalavonturen waar hij met een goed gevoel op terugkijkt. “Dat mensen het boek leuk vinden en dat ze mij in het verhaal herkennen, daar ben ik trots op.”
