Kees-Luc Simons
Een moeder raakt haar kompas kwijt. En haar streken. Haar kind gaat in Je kunt me gerust (…) op zoek naar de gebruiksaanwijzing. In de mist, in de hilariteit, in het verdriet en soms ook in de wanhoop. Ergens in een tijdmachine blijken ze elkaar te vinden en komen ze dichter bij elkaar dan ooit.
Door de toegenomen welvaart leven we langer en blijven we ook langer gezond. Dat ouder worden brengt alleen een aantal uitdagingen met zich mee. Zoals dementie. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als de relatie tussen een ouder en een kind langzaam maar zeker ontmanteld wordt?
Actrice Juul Vrijdag speelt zowel de rol van de moeder met dementie als die van de zoekende dochter.
Nagesprek
Na de voorstelling Je kunt me gerust (…) is er een nagesprek met als thema: hoe is het om iemand die nog leeft, stukje bij beetje kwijt te raken? Kun je die persoon dan nog terugvinden? En zo ja, waar en hoe?
Eigenlijk is het leven met iemand met dementie niet meer dan continu improviseren (…) Uiteindelijk ben ik de voorstelling gaan maken die ik zelf gezien had willen hebben toen mijn moeder ziek werd – regisseur Madeleine Matzer in Trouw
De herkenning, ook bij het premièrepubliek, is dan ook groot; tranen lopen over wangen. Juul Vrijdag speelt geregeld recht op het publiek – Theaterkrant
