Kees-Luc Simons
In de ‘bewegingsopera’ Reliquiem krijg je de kans om de beweegredenen van anderen op de meest directe en indringende manier te ervaren: door middel van jouw eigen lichaam. In een intiem ritueel stap je in de schoenen van de vele gulle schenkers van het archief en neem je hun persoonlijke ‘bewegingsrelikwieën’ in je op, als een verrijking van jouw bewegingsrepertoire. Katja noemt dit ‘kinetische empathie’.
Katja Heitmann heeft altijd al geboeid gekeken naar het eeuwige verlangen van de mens om aan de eigen sterfelijkheid te ontsnappen. Dit vormt de bron van inspiratie voor het bewegingsarchief Motus Mori. Net zoals beweging ontstaat én weer verdwijnt, is de mens zowel meester van zijn eigen leven als slechts een klein deeltje in de eindeloosheid van de tijd.
Met Reliquiem zet Katja de volgende stap in haar archiefonderzoek; het creëren van bewegingserfgoed om het veilig te stellen voor de toekomst. Het archief wordt gedeeld met iedereen. Want: wil niet elk mens blijven bewegen, zelfs tot in de eeuwigheid?
Theaterkrant: “Heitmann heeft een missie. Ontegenzeggelijk. In Motus Mori geeft ze het lichaam terug aan een maatschappij, die de waarde ervan uit het oog dreigt te verliezen. Urgenter kan kunst niet zijn. Maar behalve urgent is Reliquiem ook zeer ontroerend. Immers, het lichaam is vergankelijk en confronteert ons met eindigheid.”
New York Times (USA): “Het archief is de kern van ons lichaam.”
De Standaard (BE): “Kinetische empathie op haar best”
De Volkskrant: “Hoogst origineel”
NRC: “De schoonheid en kwetsbaarheid van dans in één doordacht concept”
Museumtijdschrift: “Directer, effectiever en aangrijpender dan welke video, foto of tekst ooit kan zijn.”
Lees ook:
Motus Mori: Een museum van de bewegende Tilburger
Motus Mori, een archief van de Tilburgse beweging
