Pieter Soethout
Het in huis nemen van studenten was voor Maarten en Maud nog wel een flinke afweging. “Je levert toch een stukje privacy in, maar allebei onze kinderen zeiden meteen: ‘dit moeten jullie doen’”, vertelt Maud. “Toen we vertelden dat we het meisje daadwerkelijk een kamer zouden aanbieden, waren ze ontzettend enthousiast.”
“Hiermee konden mijn ouders iemand zo ongelofelijk helpen.”
Zoon Marijn, die tijdelijk in het buitenland woont en werkt, is op dit moment toevallig in Nederland. Hij herinnert zich nog goed dat zijn ouders voor het eerst begonnen over de studente en het briefje. “Ik heb hier zelf ook op kamers gezeten en weet dus hoe het gaat. Het is moeilijk voor buitenlandse studenten om een kamer te vinden in vooral Nederlands sprekende studentenhuizen. Hiermee konden mijn ouders iemand zo ongelofelijk helpen. Daarnaast denk ik ook dat het voor hen een leuke stap in hun leven was.”
Daar sluiten zijn ouders zich bij aan. “We deden het eigenlijk vooral voor het sociale aspect en dat was bij het eerste meisje eigenlijk geweldig. We gingen samen naar de bioscoop, aten regelmatig samen en wanneer ik voetbal zat te kijken, kwam ze er gezellig bij zitten”, vertelt Maarten met een glimlach op zijn gezicht. “Zij was echt een beetje onderdeel van ons gezin. Ze liet zelfs onze honden uit. We hebben tot de dag van vandaag nog steeds contact met haar”, vult Maud aan.
“Zijn jullie niet bang dat jullie privacy in het geding zou komen?”
Maar de tweede keer was de klik anders. “Hij was wat stiller. Daarin misten we dat contact juist een beetje. Hij studeerde ook in Eindhoven, dus was hij eigenlijk hele dagen weg. Maar het was een hele aardige jongen,” vertelt Maarten.
Vanuit hun omgeving kregen de twee ook weleens wat kritische vragen. “Zijn jullie niet bang dat jullie privacy in het geding komt of doen jullie dat echt? Maar voor ons was het een manier om onze horizon te verbreden, sociaal contact opbouwen en die studenten een handje helpen. We hebben die kamers toch leegstaan.”
Ook wethouder Yusuf Çelik kwam even langs om naar de ervaringen van de twee te luisteren. “Wat jullie doen draagt bij aan het verlichten van de druk op de studentenwoningmarkt. Daar zijn we als gemeente heel erg blij mee”, stelt hij.
“Volgende keer gaan we misschien wel voor twee mensen.”
Een van de twee kamers wordt op dit moment gebruikt voor hun zoon en de andere voor hun kleinzoon, maar Maarten en Maud willen daarna wel weer gaan verhuren. “Volgende keer gaan we misschien wel voor twee mensen, want dan hebben ze ook wat aan elkaar. Ook is het dan handig om boven iets van kookgelegenheid te creëren, want nu liepen we elkaar weleens in de weg.”
Over het algemeen zijn de twee Tilburgers positief over hun eerste ervaringen. De tweede jongen kwam met hen in contact via Hospi Housing. Deze partij koppelt hospita’s aan kamerzoekende studenten. Op dit moment staan er nog zo’n 1800 studenten op de wachtlijst en zijn er zo’n 150 mensen die een kamer beschikbaar stellen.
LEES OOK:
Gastgezinnen in strijd tegen kamertekort in Tilburg
