Tilburgse Martijn (32) is op zoek naar een nierdonor: ‘Moeilijke en beladen vraag’

Inmiddels is Martijn al een half jaar op zoek naar een nierdonor, die hem kan helpen weer volwaardig te leven (Foto: Martijn Ceha).

De Tilburgse Martijn Ceha (32) wacht op een wonder. Op tweejarige leeftijd kreeg hij de diagnose nierkanker, wat leidde tot het verlies van één nier. Nu, tientallen jaren later, faalt zijn enige overgebleven nier. De enige manier voor Martijn om weer een volwaardig leven te kunnen leiden, is het vinden van een nieuwe nier. “Zonder donor ga ik dit niet volhouden.”

Hij was twee jaar oud toen er nierkanker bij hem geconstateerd werd. Sindsdien heeft Martijn altijd met één nier geleefd en voor een lange tijd was dat geen probleem. Pas veel later, toen hij in zijn tienerjaren zat, begonnen de complicaties. “Op mijn 15e of 16e zagen de artsen dat mijn nierfunctie achteruit ging”, legt Martijn uit. Het was niet helemaal onverwacht. Door de bestraling en chemotherapie die hij als kind had ondergaan, had ook zijn gezonde nier schade opgelopen. “Het rare aan nierfuncties is dat je niet merkt dat het minder wordt. Ik leefde gewoon mijn leven, studeerde en werkte. Maar op een gegeven moment werd duidelijk dat een transplantatie onvermijdelijk was.”

Het keerpunt kwam toen Martijn in april, na een zware verkoudheid, flauwviel in de douche. “De ambulance moest komen en in het ziekenhuis bleek dat mijn calciumspiegel gevaarlijk laag was. Dat kwam door mijn slechte nierfunctie. In dat moment werd het wel duidelijk gemaakt: de nier is klaar, ik moet aan de dialyse.”

Geen levenslange oplossing

Dialyse is een tijdelijke oplossing, waarbij het bloed wordt gefilterd omdat de nieren dat zelf niet meer kunnen doen. “Eigenlijk wil je dialyse zoveel mogelijk vermijden, omdat het niet al je problemen oplost”, legt Martijn uit. Dialyse verlicht de klachten, maar zorgt op termijn voor aderverkalking en andere complicaties. Daarbij verkleint langdurige dialyse de kans op een succesvolle transplantatie. Voor Martijn is het dus geen levenslange oplossing.

De tijdelijke maatregel beperkt hem ook nog eens in zijn vrijheid. Twee keer per week, op woensdag en zaterdag, is Martijn een halve middag kwijt aan het hele proces. Even op vakantie gaan zit er voor hem en zijn vriendin Esma niet zo makkelijk in. “Vooral nu heb ik behoefte aan ontspanning of om eens een weekendje met haar weg te kunnen. Dan moet ik hopen of ik een plekje kan ruilen met een andere dialyse patient, zodat ik op zaterdag even niet hoef.”

Tekst loopt door onder de foto

Foto: Martijn Ceha
Zoektocht

Het vinden van een nierdonor is voor Martijn van groot belang. Toch staat hij niet op de wachtlijst voor een nier van een overleden donor. “Een nier van een overleden donor gaat gemiddeld vijf tot tien jaar mee. Maar een nier van een levende donor kan wel 15 tot 40 jaar functioneren”, legt hij uit. “Ik ben nog jong, dus ik wil het liefst een levende donor. Bovendien is de wachttijd voor een nier van een overleden donor zo’n vijf jaar. Dan zit je ook al aan vijf jaar dialyse en daar wil ik liever niet aan beginnen.”

Martijn heeft samen met zijn vriendin en familie besloten op zoek te gaan naar een levende donor. Maar dat is geen makkelijk proces. Omdat Martijn zelf tot bloedgroep O behoort, is het wenselijk dat hij iemand vindt die dat ook heeft. De zoektocht duurt inmiddels al zes maanden. “De maatschappelijk werker stelde voor om een Instagram-post te plaatsen. Dat heb ik gedaan, maar het voelde vreselijk ongemakkelijk. Ik sta niet graag in de aandacht, laat staan dat ik om zoiets beladen als een nier moet vragen.”

Speld in de hooiberg

Ondanks dat hij zichzelf over die drempel heen heeft gezet, blijft het lastig voor Martijn. “Het voelt alsof ik op jacht moet naar een nier, maar zo wil ik het helemaal niet zien. Het is een enorme mentale worsteling om van anderen te vragen of ze iets voor je willen doen dat zoveel impact heeft. Het voelt moeilijk en soms vind ik het lastig om daarmee om te gaan.”

Martijn, Esma, vrienden en familie hebben posters verspreid over de stad, een advertentie geplaatst in een regionale krant, alles om die ene speld in de hooiberg te vinden. “Ik haal kracht uit het idee dat ik straks weer enigszins meer kan leven. Ik zou graag weer een keer verre en lange reizen maken met Esma.” Ondanks alles blijft Martijn hoopvol en stelt hij zich positief op. “Als ik me verdrietig voel over mijn situatie én nog een donor moet vinden, dan heb ik twee vervelende dingen om me druk over te maken. Dus kies ik ervoor om maar één probleem te hebben”, besluit de Tilburger met een brede glimlach.

Wil je meer over Martijn weten of overweeg je om donor te worden? Bezoek dan deze site voor meer informatie.

LEES OOK:
Tilburgse Eva (26) schrijft een boek over haar ziekte: ‘Altijd al goed in van mij afschrijven geweest’

Angela Weisz