De feministische blackmetalband Witch Club Satan is een typische Roadburnact, maar het Tilburgse festival is meer dan gitaargeweld. De slogan van het festival is redefining heaviness. Op Roadburn vind je harde muziek in de breedste zin van het woord. “De programmering komt neer op gevoel”, zegt artistic director Walter Hoeijmakers tijdens de Q&A op het festival.
Elektronische hardcore
Rapper LustSickPuppy zette bijvoorbeeld een elektronische set weg waarbij de basdreun de zaal liet trillen, net zoals het Japanse collectief Violent Magic Orchestra. Zij combineren elektronische hardcore met black metal. Ook is er ruimte voor de dansbare psychedelica van Altin Gün. Het duurde jaren voordat de organisatie de Nederlands-Turkse groep kon overhalen, zij zouden zich niet geschikt vinden voor het festival. Toch weten zij het publiek bij het hoofdpodium van 013, zo’n drieduizend metalheads, aan het dansen te krijgen.
(Tekst gaat door onder de foto)

De programmering is zo uniek in z’n soort dat mensen van ver naar Tilburg afreizen. Er klinkt vooral veel Duits en Frans in de wandelgangen. Maar ook onder andere Britse, Amerikaanse en Finse tongvallen komen voorbij.
Artiesten, organisatie en muzieknerds: iedereen is aanspreekbaar
De muziek is niet de enige reden dat het festival bezoekers trekt. “Gemeenschap is het hoofddeel van het festival, we streven ernaar dat je gelijkgestemden kan ontmoeten”, vertelt Hoeijmakers. Iedereen die onderdeel van het festival is, dus ook de muzikanten, loopt rond op het terrein en is aanspreekbaar. De community wordt op verschillende manieren samengebracht: met een meet-up voor mensen die alleen naar het festival komen, brainstormsessies over de toekomst van het festival en Q&A’s met artiesten en organisatie.
Verder barst het van de exclusieven. Artiesten spelen albums integraal of werken samen voor unieke optredens. “Wij geven ze vrij spel hiervoor”, vertelt Hoeijmakers. Daarnaast kun je bij de merchandise verschillende dingen zoals platen en posters halen die alleen op het festival verkrijgbaar zijn. Festivalfavoriet Chat Pile staat er dit jaar weer en heeft hun show van 2023 opgenomen en uitgebracht op vinyl. Zij speelden destijds hun eerste Europese show voor hun grootste publiek ooit in de Main Stage van 013.
De spanning van de ‘secret shows’
Het Ladybird Skatepark is omgetoverd tot exclusieve locatie voor geheime optredens. Publiek staat en zit op de skate-obstakels bij deze shows. Moshen en springen op deze hellingen is een uitdaging, maar wordt gewoon gedaan. Een paar uur van te voren wordt aangegeven dat je er moet zijn. Vorige jaren was dit cryptisch, met een hint op een poster bij een tijdelijke fontein. Dit jaar is het duidelijk met een melding in de app of op de socials. Een bezoeker stelt met kleine teleurstelling de vraag waarom de shows niet meer zo geheim zijn tijdens de Q&A. Hoeijmakers lacht. Het gevoel dat je moet puzzelen voor je entertaiment hoort er bij.
(Tekst gaat door onder de foto)

Er is één uitzondering: zaterdagavond verschijnen verfrommelde A4’tjes met een vluchtig getekende driehoek, tijd en locatie. In de Roadburners Facebookgroep wordt gespeculeerd: Dit is het symbool voor vuur, zou jazzgroep FIRE! nog een set spelen? Ook lijkt het op het logo van Amenra: verschillende bandleden lopen al rond op het terrein. Eenmaal binnen, blijkt het voor noiserockgroep Bo Ningen te zijn. 500 mensen passen in het skatepark, zo’n 4500 mensen lopen op het festival rond. “Ik ga mensen moeten teleurstellen”, zegt een beveiliger bij de secret show van Chat Pile. De rij ging van het skatepark, langs de Hall Of Fame en merchtent tot de toiletten richting Koepelhal: zo’n honderd meter lang.
Gemeente stelt vragen
Deze optredens lopen zo goed, dat de gemeente vragen heeft gesteld over het gebruik van de plek, meldt Hoeijmakers tijdens de Q&A. “We hebben een vergunning om deze plaats te gebruiken, maar het is geen concertlocatie.” Sommige shows zijn last-minute geregeld. Bijvoorbeeld die van de experimentele groep Big Brave. De band was al eerder in de buurt maar had geen hotel. “Dus hier ben ik dan, als dealmaker”, grapt Hoeijmakers.
‘100.000 euro? Dat hebben we niet’
Het boeken van artiesten gaat wel vaker last-minute, er is dus ook nog niks voor volgend jaar bekend. “Mensen pitchen een heleboel, maar sommige acts zijn zowat 100.000 euro. Dat geld hebben we niet”, stelt de artistic director. “Momenteel komen we net rond, als dat al zo is.” De laatste jaren is Roadburn, net zoals een hoop andere festivals flink in kosten gestegen. “We weten dat het festival duur is”, zegt Hoeijmakers. Een 4-dagenticket kostte dit jaar 269 euro, een klein biertje 3,60 euro. “Dat doet ons zeer en maakt ons onzeker. We weten niet wat we moeten doen.” Het festival leeft van ticketverkoop en het Fonds Podiumkunsten.
Roadburn 2025 was onzeker
Ook voor artiesten is het lastig, stelt Hoeijmakers. “De productie, denk dan aan licht en geluid, maar ook hotels, is duur. De kleinere acts konden niet toeren, dus we hebben een hoop bands moeten laten invliegen. Als dat niet gelukt was, hadden we geen Roadburn 2025.”
(Tekst gaat door onder de foto)

De organisatie speculeert over het kleiner, en dus goedkoper, maken van het festival. “Zouden mensen dat accepteren?,” vraag Hoeijmakers zich hardop af. “We praten hier elke dag over.” In december had de organisatie nog de schrik van hun leven. De ticketverkoop liep achter. Uiteindelijk is het festival ook niet uitverkocht, terwijl het eerdere jaren stoeien om een entreebewijs was.
De ziel van Roadburn mag niet verdwijnen
“Mensen besloten pas zes à zeven weken van tevoren een kaartje te kopen”, vertelt Hoeijmakers. “We wisten niet wat er gebeurde.” Iemand uit het publiek bij de vragenronde stelt sponsoren voor, maar Hoeijmakers is niet enthousiast. “Met groot geld komen ook eisen. Daarnaast ben ik bang dat de ziel van Roadburn dan verdwijnt.”
Hoeijmakers vindt het uiteindelijk een geslaagde editie. “Elke band heeft geweldige optredens geleverd. Ook zij voelen de verbinding. Dit jaar was er iets speciaals, zelfs voor Roadburnlevels.”
LEES OOK: Mr. Roadburn over blokkenschema: ‘Dit jaar extra goed in balans’
