“Het gaat van veiligheid naar onveiligheid en weer terug”, vertelt Astrid Abels. “Pas als het doek en ikzelf tevreden zijn, dan geef ik het over aan de toeschouwer. Dat jullie hier zijn terwijl ik schilder, is heel bijzonder!” Het proces is voor haar het allerbelangrijkst, het laat haar dingen inzien die ze anders niet zou opmerken.
Het maakt haar niet uit wat mensen van haar werk denken. “Een discussie over wat mensen niet mooi aan mijn werk is minstens zo interessant, het laat zien dat abstract schilderen voor iedereen anders is.”