Frou Frou is een clowns-archetype van een verdwijnende soort, geen schreeuwerig lachkanon maar een dromerige surrealist. Middels naïeve vergelijkingen en gemimede observaties probeert hij het leven te begrijpen.
Veel weet de oude Frou Frou niet van de wereld buiten het circus. Genoeg dus om over te filosoferen. ‘Het heelal is een gedachte’, dicht hij na zijn zoveelste slapstick-botsing met de lantaarnpaal die hij maar niet kan ontwijken, ‘het dijt zich denkend met mij uit.’
De twee geschminkte cellisten die zo maar opkomen en weer afgaan, roepen met hun muziek dingen van vroeger bij hem op. Trucs die Frou Frou zich nog maar half herinnert. Kunsten die hij nooit meer vertoont. Een trompetsolo die hij ooit beheerste. En dan lijken de cellisten soms ook op mensen die hij heeft gekend: het echtpaar dat geen kind wilde, het meisje dat hij liefhad, de directeur van het wereldcircus die alles van de sterren wist. Frou Frou is de tweede solo van Jochem Stavenuiter die Bambie uitbrengt.
Hij constateerde dat het melancholieke clownspersonage dat hij creëerde voor Fellini van het Noord Nederlands Toneel, hem en de mensheid nog veel meer schoonheid, ontroering en wijsheid te bieden had.
De Nieuwe Vorst | do 13 dec | 20.30u | meer info: https://denieuwevorst.nl/