Kees-Luc Simons
Dani de Morón is zonder twijfel aan te merken als één van de meest toonaangevende gitaristen van zijn generatie. Opgegroeid in Morón de la Frontera, de Zuid-Spaanse gitaarstad bij uitstek, heeft hij de traditionele alzapúa (de duim swingend op de lage snaren) van nature in zijn vingers. Tegelijkertijd weet hij de prachtigste nieuwe harmonieën en stemmingen aan zijn snaren te ontlokken.
Ongetwijfeld was het spelen aan de zijde van Paco de Lucia een grote bron van inspiratie bij het ontwikkelen van z’n eigen signatuur als musicus en componist. “Kies je eigen weg”, fluisterde de maestro hem toe.
Op z’n vierde album Creer para ver dat in 2020 verscheen en dat hij in Paradox komt presenteren, uit zich die artistieke vrijheid in volle omvang. Ook verkent Dani de Morón op dit album nieuwe muzikale vergezichten. Zoals op het prachtige Ani Maamim en Surah, waarin hij eer betoont aan respectievelijk de Israëlische jazzbassist Avishai Cohen en de Tunesische zanger en udspeler Dhafer Youssef. In alle nummers blijft echter één geluid overtuigend overeind: dat van Dani de Morón zelf.
Met een machtig ritme en tempo in zijn spel laat de musicus z’n gitaar klinken als een veelheid aan instrumenten. In zijn solo’s klinken echo’s van een piano of een contrabas. Met slagwerker Agustín Diassera laat De Morón met z’n onstilbare creativiteit horen dat de ‘toque’, de flamencogitaartraditie, bij hem in goede handen ligt.
Dani de Morón (gitaar), Agustín Diassera (percussie)
Lees ook:
Iets expressiefs, energieks uit Spanje? Daniel met zijn trio bij Paradox
