Manoek Lambregts
Nika (32) uit Frome, Engeland
“Ik ben een worstelende artiest. Ik heb een hoop angsten, maar ik probeer door te gaan. Wat ik nu aan het tekenen ben, is mijn eerste kunstwerk van het jaar. Ik heb het papier met thee gekleurd, want ik hou van sepiatinten. Thuis werk ik op hertenhuiden. Eerst joeg ik daar zelf op, maar voortaan ruil ik ze. Om meer uit mijn schulp te komen, ben ik van plan om met vreemden te praten op het festival. Ik ben erg geïsoleerd, want ik ben in de rouw. Ik wil weer graag speels zijn. Ik ben hier samen met Peppe (zie hieronder), mijn spirituele tweeling. Roadburn is een creatieve plek, het helpt wel voor de inspiratie.
Peppe (42) uit Amsterdam, Nederland
“Ik ben geboren in Sorrento, Italië, maar ik woon al heel lang in Amsterdam. Ik heb Nika in 2022 op Roadburn ontmoet. Sindsdien zijn we hele hechte vrienden. Het universum vertelde mij dat ik tegen haar moest praten. Als je met de flow meegaat, je ego aan de kant zet, dan is er ruimte voor hele mooie dingen, magie. Ik zoek in muziek een spiritueel element, ritmes die je kunnen hypnotiseren. Wat mij betreft is er op Roadburn plaats voor elke soort muziek, zolang het maar een eerlijke drijfkracht heeft.”
Ben (20) en Dilly (23) uit Linz, Oostenrijk
Dilly en Ben hebben elkaar ontmoet op een anti-kerstmisfeestje. Sinds februari zijn ze een stel. Ze vinden het leuk om samen nieuwe muziek te ontdekken, zodoende heeft Ben Dilly meegenomen naar Roadburn. “Het is mijn favoriete festival”, zegt Ben. “Echt de moeite waard”, stelt Dilly. Ben omschrijft zich als de ‘weirdo’ van het stel. Dilly als een crust punk. Dat is een subcultuur gebaseerd op hardcore punk en metal, ontstaan in de jaren tachtig.
Alan (34) uit Richmond, Verenigde Staten
“Ik heb deze haarkleur al zo’n drie jaar. Een vriend heeft deze voor mij uitgekozen. Het is niet per se mijn favoriete kleur, maar wel mijn kleur. Het is niet altijd makkelijk om je opvallend te kleden, zeker als je jong bent. Je moet er dan achter komen dat het oké is om jezelf te zijn. Als je geluk hebt ben je met mensen die naar je opkijken. Ik heb mijn groep wel moeten vinden. Maar als het eenmaal zo is, voel je je echt thuis. Dat is ook hoe Roadburn voelt. Het is nu mijn vierde keer. Ik ga misschien wel tot ik doodga.”
Paco (41) uit Madrid, Spanje
“Ik ben een gewone, saaie jongen. In Spanje is mijn naam ook zo gewoon als Frank. Toch schrikken mensen soms van m’n uiterlijk. Mijn oorlellen zijn 38 millimeter groot gestretcht. Dat was een lang proces, maar ik vind het voor nu goed zo. Mijn septum (neuspiercing) is vier millimeter. Op het festival is m’n stijl een normaal concept, maar in mijn land is dat niet zo. Ik vind dat oké. Zij zijn het probleem.
Julien (29) uit Amsterdam, Nederland
“Ik ben geboren in Ramstein, Duitsland en heb gestudeerd in Amerika. Acht jaar geleden ben ik naar Nederland gekomen voor een baan. Dit is mijn eerste échte festival. Ik ben eigenlijk helemaal geen festivalpersoon. Ik ben één keer eerder naar een festival geweest, Best Kept Secret, maar slechts voor de indieband Big Thief. Ik ben daarna meteen weggegaan. Ik vind de intimiteit van een concert fijner, maar op Roadburn ervaar ik die sfeer ook. Het is hier chill, geen stress. Het maakt me blij dat ik hier queer acts op het podium zie staan die daar ook nog eens openlijk over praten. Dat geeft me een veilig gevoel.”
Olivier (35) uit Strasbourg, Frankrijk.
“Op Roadburn zijn allemaal muzieknerds. Het is heel makkelijk om een connectie te maken met anderen. We kunnen het hebben over platenlabels en specifieke albums. Dat vind ik heel leuk en je leert veel. De mensen zijn ook een deel van het festival. Ik begrijp dat Roadburn de trendsetter van doom en sludge metal op Europese festivals is. Ook is het de basis van niche muziek. Als muzieknerd wil ik nieuwe muziek ontdekken, dat kan hier.”
Juan (37) uit Berlijn, Duitsland
“Ik kom oorspronkelijk uit Argentinië. Destijds kende ik het festival al, de metalscene is klein. Toen ik naar Europa verhuisde lukte het me eindelijk om Roadburn te bezoeken. Nu probeer ik elk jaar te komen. Ik heb de pre-party, The Spark, woensdagvond meegepakt. Het was ramvol! Zo heb ik het nog nooit gezien. Ook het festival zelf voelt voller. Ik vind het goed dat het groeit. Mijn festivaltip: Verwissel je sokken zo veel mogelijk. Als ze nat van het zweet zijn, verpest dat alles. “
Alexandre (44) uit Le Havre, Frankrijk
“Ik ben een groupie voor de band Cave In. Ik ben al 25 jaar fan. Vanavond ga ik ze voor de tiende keer zien. Zij zijn een deel van mij, letterlijk. Ik heb een tattoo op mijn onderbeen. In 2018 zag ik ze ook hier. Toen gaven twee gitaristen van de band een speciale set. Ik heb meer dan duizend optredens gezien in mijn leven, maar dit was de meest emotionele. Ik heb gehuild tijdens die show, het saamhorigheidsgevoel was zo groot. De muzikanten speelden nummers die ook veel voor hen betekende. Het was een eer dat ik daarbij was.”
Jessica (35) uit Seinäjoki en Sami (34) uit Helsinki, Finland
“Roadburn is een groot ding in Finland. Duistere muziek valt daar in de smaak. De shows hier zijn super, de mensen relaxt. Ook is het fijn dat we gewoon overal alcohol kunnen drinken. In Finland is het zo dat je speciale zones hebt, ook op evenementen, waar je buiten een biertje kunt drinken. Dat is daar eigenlijk illegaal. Volgend jaar zijn we er weer bij, ook al is er nog geen line-up en is het duurder om te reizen rond Pasen. Het is het waard.”
LEES OOK: Camping bij Spoorpark geopend voor Roadburn Festival: duizenden bezoekers verwacht
