Een arena vol schoonheid, grillen en gevaar in Kasimir en Karoline

Als het over kermis gaat, dan denk je misschien aan een ‘over de top’-wereld van uitspattingen, bier, fonkelende lichtjes, harde muziek en suikerspinnen. Een plek waar mensen uit allerlei klassen elkaar tegenkomen, van zakenlieden tot hoeren. Een van de bezoekers van de kermis waar het stuk zich afspeelt is Kasimir. Hij verloor net zijn baan als taxichauffeur en hij is ervan overtuigd dat zijn vriendin Karoline hem om die reden niet meer wil. Op haar beurt voelt Karoline zich weggeduwd door Kasimir. Ze richt haar pijlen dan maar op andere mannen…

In de tussentijd – begin jaren 30 van de vorige eeuw – stevent het land af op een nieuwe economische crisis.

Kritische laag

In Kasimir en Karoline is heel de tijd wel muziek te horen. De muziek geeft een feeststemming weer, maar door de protestnummers vormt deze ook een kritische laag in de voorstelling.

Ödön von Horváth heeft met Kasimir en Karoline een volksstuk geschreven over hoe we ons gevoel van eigenwaarde, geluk en identiteit afmeten aan onze maatschappelijke en financiële status. We leven in een maatschappij die enorm prestatiegedreven is en het is moeilijk om niet te bezwijken onder die druk. De sociale ongelijkheid groeit, de kloof tussen arm en rijk is door corona alleen maar gegroeid. Dit stuk heeft sinds het in de jaren 30 geschreven is helaas aan inhoudelijke kracht gewonnen. Dit klinkt misschien zwaar, maar gelukkig heeft Horváth voor deze thema’s een feestelijke en muzikale arena geschreven. De kermis heeft mij altijd gefascineerd omdat het een plek van schoonheid is, die ook een grillige en gevaarlijke stemming kan hebben. – regisseuse Nina Spijkers

De pers

Sprankelend theater over onvrede in een absurde wereld (…) Die historische context hoef je niet per se te kennen om de bedoeling van de voorstelling te snappen. Regisseur Nina Spijkers slaagt erin dat verleden de kleur van de huidige onvrede te geven. Met een stevig accent op de hunkering naar afleidend vertier. – Trouw

Stuger vormt als Karoline het kloppend hart in een exorbitant maar oppervlakkig kermisfeest: een stevige rol, die fris begint en steeds meer desillusie toelaat. – NRC

Kasimir en Karoline is perfect materiaal voor het theater, maar de tekst is behoorlijk verouderd. Regisseur Nina Spijkers toont overtuigend hoe beperkt de mogelijkheden van een vrouw zijn. – de Volkskrant

Sidar Toksöz en ‘Ntianu Stuger zetten de verwijdering tussen Kasimir en Karoline mooi neer, maar de meeste andere personages zijn zulke eendimensionale karikaturen dat het extreem vlakke scènes oplevert (…). Briljant slotakkoord (…) kermis en carnaval als een duivels spiegelpaleis. – Theaterkrant