Kees-Luc Simons
De muziek van Fumage neemt je bij wijze van spreken mee naar twee uitersten. Aan de ene kant bodemloze melancholie die je zou kunnen ervaren als het leven je meedogenloos naar beneden lijkt te trekken, en aan de andere kant weelderige gelukzaligheid van euforie. Drie muzikanten, die al heel hun leven helemaal opgaan in zowat alle soorten muziek, troffen elkaar tijdens een pan-Europees project. Ze besloten toen met elkaar buiten de gebaande paden te treden om aan de hand van geluid als het ware een heel nieuw ‘landschap’ te creëren. Yuri Rhodenborgh stelt op 12 juni zijn band Fumage, waar hij in zingt en gitaar speelt, voor.
Het begint met Yuri en Pol
Naar aanleiding van het traject Music Hub waar Yuri voor was geselecteerd richtte hij in de zomer van 2020 samen met Pol Belardi de band Fumage op. In 2019 en 2020 speelde Yuri met Ruben Hein & het Nationaal Jeugd Jazz Orkest. En dit inspireerde hem in die tijd om terug te gaan naar zijn muzikale roots; Radiohead, Queens Of The Stone Age, Tame Impala, James Blake en Dirty Projectors. Deze namen zijn dus grote bronnen van inspiratie voor de muziek van Fumage.
De stukken die Yuri intussen heeft geschreven voor de band lijken wel wat te klinken als Radiohead, Dirty Projectors en St Vincent. Hij schreef zijn stukken ook met een knipoog naar de jazz, zijn muzikale liefde.
Angelo sluit zich aan bij de band
Nadat Pol en Yuri in de tweede helft van 2020 de muziek samen hadden geschreven en demo’s hadden opgenomen kwam Angelo Boltini erbij, voor het live-aspect. Na in Luxemburg en in de ateliers van Paradox de puntjes op de i te hebben gezet was de set af, en waren ze klaar om hun eerste EP begin mei op te nemen.
Jornt
Jornt Duyx is niet alleen componist, producer en sound engineer, maar hij speelt ook nog meerdere instrumenten. Hij is dan ook actief in meerdere bands en theaterproducties. En hij gaat nu aan de slag met zijn project waarin zijn zessnarige basgitaar centraal staat. In zijn performances verwerkt Jornt namelijk live beelden die hij aanstuurt met zijn bas. Daarvoor gebruikt de bassist foto’s en filmpjes. Hij is altijd al gek geweest op patronen in de natuur, zowel gezien van heel dichtbij als van veraf. Zulke patronen lopen om die reden als een rode draad door zijn werk. De beelden zet hij bij Fumage in als een soort verhaal, als een dans bij de muziek.
