Kees-Luc Simons
Het kwartet rond An Pierlé gaat het experiment aan en brengt zo popmuziek met een twist. Die muziek strekt zich van serene en open ‘landschappen’ naar sprekende cabaret-fun. Dit alles voorzien van ‘een gezonde dosis noise en trompetgeschal’.
An Pierlé is nu al jarenlang een vaste waarde binnen de Belgische muziek te noemen. Terwijl ze als artieste beslist haar eigen koers volgt. Ze wist dan ook de jonge talenten Hendrik Lasure en Casper Van de Velde (het duo SCHNTZL) in te lijven bij haar meest recente groep. De vier musici hebben intussen een heel eigen taal ontwikkeld, een soort van pop die een smeltkroes blijkt te zijn van ideeën en stijlen.
Jazz, pop, cabaret, improvisatie; ze kwamen allemaal samen in een opvallende mengelmoes.
Het kwartet
Twee jaar verder gaan ze dit concept verder uitdiepen. Pierlé’s werk is niet alleen bewust compleet open gelaten voor experiment en improvisatie, maar het neemt je ook bij de hand door de vastheid en ‘hooks’ in de melodieën. Pierlé neemt natuurlijk plaats achter de piano en zingt. Daarnaast waagt ze zich aan trompet. Lasure gebruikt zijn synth als klankgenerator en speelt met ritmische loops. Terwijl slagwerker Van de Velde inzet op verbeelding en kleurrijke ritmes. Sluitstuk en ‘wild card’ van de band is Koen Gisen, op sax, basklarinet en gitaar.
Alles bij elkaar belooft het dus dat ze bij Paradox niet echt klassieke jazz gaan spelen, maar hun muziek belooft juist wel doordrongen te zijn van de geest ervan: vrijheid en dialoog. Daar komt nog bij dat het kwartet op deze vrijdag een nieuw album aan je voorstelt.
An Pierlé zang piano trompet, Hendrik Lasure synthesizer loops, Koen Gisen basklarinet sax gitaar, Casper Van de Velde drums
