Kees-Luc Simons
Als het om IS gaat, dan kennen we in ons land de verhalen van daders vrij goed. We zijn gefocust op Nederlandse IS-strijders die naar Syrië afreizen en we willen hen begrijpen, weten hoe iemand tot zoiets in staat is. Die verhalen hebben volgens regisseur Jouman Fattal van Toneelgroep Maastricht tot dusver meer dan genoeg ruimte gehad. Vandaar dat in Schuld de focus juist is gelegd op slachtoffers van IS.
De Jezidi’s zijn een vaak vergeten volk uit het Midden-Oosten die al sinds 2014 veel onder IS te lijden hebben gehad en die in groten getale ook in ons land wonen. Toch is hun verhaal nooit verteld.
Jonge Jezidische vrouw
De voorstelling vertelt het op waarheid gebaseerde verhaal van Aryán; een Jezidische vrouw die na haar ontsnapping aan IS hier in Nederland een nieuw leven heeft opgebouwd. Maar dan loopt ze, absurd genoeg, plots in een supermarkt haar verkrachter tegen het lijf en maakt deze confrontatie alles bij haar los. Hoe is het mogelijk dat zo iemand hier gewoon vrij rondloopt?
Wanneer niemand haar gelooft voelt ze zich genoodzaakt het recht in eigen hand te nemen. Is wraak hier gerechtvaardigd om geweld te stoppen? Of stopt geweld bij jezelf?
Vertelling
Schuld is alles bij elkaar een mix van waargebeurde verhalen en de verbeeldingskracht van de makers. Het stuk wordt gespeeld door Evrim Akyigit, Gonca Karasu, Anne-Chris Schulting en Ebony Wilson. Ze nemen met z’n vieren de kijker mee in een verstikkende en confronterende vertelling over oorlog en vrijheid. Maar zeker niet in de laatste plaats ook over wat schuld betekent in een wereld die geen schuld bekent.
De frustratie en woede van Aryán over de door het Westen genegeerde uitroeiing van haar volk wordt sterk invoelbaar – in een pijnlijke scène in een talkshow wordt ze zelf als gelukszoeker neergezet terwijl er vol sympathie naar het lot van een Nederlandse Syriëganger wordt gekeken. Schuld is een langgerekte schreeuw over het onrecht van een vergeten genocide – Theaterkrant
Het spel van de vier vrouwen is zo intens, geloofwaardig en overtuigend dat je als toeschouwer als vanzelf met ingehouden adem op het puntje van je stoel zit. (…) Schuld grijpt je bij de keel – De Limburger
Voor het begin van de voorstelling is er een gratis toegankelijke inleiding.
Lees ook:
Vrijdag blijkt een troostrijk pleidooi te zijn voor vergeving, hoop en liefde
