Manoek Lambregts
Zó is het nu met Spoorparkkat Muis
Deze zwart-witte kater staat bekend als de Spoorparkkat, maar sinds een jaartje is hij daar niet meer te vinden. Zijn moeder is verhuisd en Muis ging mee. Het gaat goed met hem. “Hij is rond en gezond”, zegt Malon Visser, baasje van Muis.
Negen jaar geleden kwam hij bij Malon terecht. Ze gaf trainingen aan een herenvolleybalteam in Middelbeers. Daar was een nestje kittens. “Eentje kon niet zo goed mee met de rest van het gezin”, zegt Malon. Als ze gingen jagen bleef deze achter, Muis dus. “Een beetje een sul is het wel.” Vanuit de vereniging vroegen ze of iemand het beestje tijdelijk op kon vangen. Malon bood zich aan. Uiteindelijk is Muis gebleven. “Hij werd niet verkocht”, zegt het baasje.
Rondom de Armhoefse Akkers kunnen mensen Muis nog tegenkomen, maar erg grote rondes loopt hij niet meer. “Hij weet wel waar hij terechtkan voor eten, en zo”, grapt Malon. In de buurt staat hij bekend als een aanhankelijke kat die met je meeloopt.
“Ik vind het super leuk dat ‘ie de Spoorparkkat was”, stelt Malon. “Daar kan ik van genieten. Toen hij een keertje kwijt was, zocht iedereen mee. Ik vond dat supermooi. Ook vind ik het mooi dat hij zo veel mensen iets geeft. Daar zijn dieren voor: onvoorwaardelijke liefde zonder oordeel.”
Paul steelt de harten van studenten op de Stappegoorcampus
Niemand weet waar Paul vandaan komt, of hoe hij eigenlijk heet, maar toch weet bijna de hele Stappegoorcampus van zijn bestaan af. “Een groep studenten heeft hem zo genoemd”, zegt Devon. “Het past wel bij hem.” Devon is docent op de Fontyscampus en houdt een Instagramaccount voor de, waarschijnlijk een kater, bij. Mensen sturen foto’s naar de docente door, die zij dan plaatst met een bijpassend tekstje.
Paul zit vaak bij de voordeur van het gebouw, hij weet wel waar hij zijn aandacht kan krijgen. “Het brengt plezier om een kat te kunnen aaien”, vertelt Devon. “Maar je wordt ook even afgeremd, je moet focussen op wat er voor je staat”, stelt de docente. Daarom is Paul een graag geziene gast bij de scholengemeenschap. De docente vindt het ook grappig dat ze een gesprek kan hebben over het dier. “It’s a bonding experience”, stelt ze.
Hoewel Paul voor de meesten een lieverd is, heeft hij ook een ondeugend randje. Een paar studenten zijn wel eens gekrabd. Ook liep hij in de koude winterperiode wel eens naar binnen, om de warmte op te zoeken. “Technisch gezien zou dat niet mogen, maar ik geef hem geen ongelijk”, lacht Devon.
Wordt Guus de nieuwe kattenberoemdheid?
Kinderboerderij Maria Goretti heeft sinds kort een poezenbeest rondlopen. Guus is een vierjarige kater, geadopteerd vanuit het asiel. Daar is hij als zwervertje binnen gekomen. Hij zat daar al sinds vorige zomer. Omdat Guus wat kwaaltjes heeft, haakten mensen snel af, legt Lonneke Bouland, coördinator van de kinderboerderij, uit.
Guus had een grote wond op zijn rug, dat nu een litteken is. “Hij loopt met een tuigje rond zodat hij hier niet aan kan krabben”, legt Lonneke uit. Ook heeft hij een hartruisje. “Daar heeft hij geen last van”, stelt de coördinator.
Bezoekers kunnen momenteel binnen, in de ontmoetingsruimte, met hem knuffelen. Over een aantal weken mag hij naar buiten. “Hij moet nog even wennen”, stelt Lonneke. Toch doet hij het al goed. Hij geeft kopjes, knuffelt graag en vraagt ontzettend veel om aandacht. “Je kunt niets op je laptop doen, hij gaat er midden op zitten”, vertelt Lonneke.
Het beestje is een gewenste toevoeging aan de dierenfamilie, die al bestaat uit onder andere geitjes, alpaca’s, en een hond. “Dieren spiegelen vaak emoties van mensen”, legt Lonneke uit. “Als je ziet dat iemand niet zo lekker in z’n vel zit, dan kan een extra knuffel helpen. Bijna elk dier doet dat en Guus doet daar mooi mee.”
