Kees-Luc Simons
In Wil je een snoepje? blijken de drie meiden van het bankje met nog meer vragen te zitten, zoals: “Maar wat als hij ook nog hele lieve puppy’s heeft? En wat als… zijn kind in het ziekenhuis ligt en jij hem de weg moet wijzen?” Stel, je stapt toch in. Wat gebeurt er dan?
De voorstelling snijdt zorgvuldig en met lichtheid aan waar zeker door de actualiteit iedereen over nadenkt, volwassenen niet graag over praten, maar kinderen wel volop over fantaseren: de angst om meegenomen te worden. Een theatrale handreiking aan kinderen en ouders om het daar juist wél over te hebben.
tekst gaat door onder foto’s
Angst ontmantelen
Schrijver Annet Bremen was acht toen Julie en Melissa in de jaren 90 van de vorige eeuw werden ontvoerd. Belgische meisjes even oud als zij. Die zomer schreef ze in haar dagboek: “Vandaag hebben we een fietstocht met de klas. Ik mag niet mee, want mijn moeder vindt het te gevaarlijk.”
Pas jaren later besefte Annet hoe de angst van toen er nog steeds was en wist ze wat ze wilde: daarover een stuk schrijven, en de angst ontmantelen. En nu is het dan zover. Wil je een snoepje? live op toneel.
Wil je een snoepje? is een bijzonder krachtige en tegelijk aangenaam lichte jeugdvoorstelling over de grootste angst van alle jonge tieners en hun ouders: de kinderlokker. (…) Het knappe is hoe de makers de drie meisjes laten balanceren op allerlei grenzen. Ze zijn kwetsbaar en strijdlustig, ze zijn speels en soms vroegwijs, ze zijn angstig en tegelijk is het ook allemaal ontzettend spannend. Het aanstekelijke samenspel van de actrices maakt de ontspannen sfeer waarin dit onderwerp wordt besproken compleet. – Volkskrant
Wil je een snoepje? is een ontwapenende blik op hoe kinderen omgaan met de ongrijpbare dreiging van grensoverschrijdend gedrag en ontvoering. Door de zorgvuldigheid, kwetsbaarheid én speelsheid waarmee de vriendinnen het onderwerp te lijf gaan sluit je ze onherroepelijk in je hart. – Theaterkrant
