Het Schrijversatelier: 100 dagen

Door Marleen Hartog van Schrijversatelier Wagnerplein

Het begon als een spel.
Honderd dagen zichtbaarheid.
Honderd dagen zonder masker.
De eerste dag deed me bijna de das om, maar mijn laagjes moesten eraf.
Toen al voelde ik me naakter dan naakt.
Ik wilde stoppen ook al was ik nog niet eens begonnen.
Op dag twee tikte de klok nog net zo langzaam
Hoe kon ik hiervoor ooit toestemming hebben gegeven?
Honderd dagen, maar in een luttele seconde had ik het contract ondertekend.
En nu zat ik hier, op dag 3.
Opgeven was geen optie
Doorgaan was daardoor de enige overgebleven optie.
Kijk mij.
Kijk mij nou toch.
De klok tikte de dagen door.
Elke dag ietsje sneller.
Ik ontpelde mijn lichaam en geest, en kwetsbaarheid was mijn deel.
Althans, dat was het ooit.
Inmiddels was het van de kijkers.
Inmiddels was het dag vierenveertig.
Wie was ik nog?
Ik wist alleen waar ik was.
Op de helft.
Stoppen kon niet.
Nu er zo weinig over was, tekenden de barsten zich in mijn huid.
Op dag tweeënzeventig scheurde mijn gezicht doormidden.
Tranen vulden de ontstane rivier
Waarom?
Mijn vingers gleden over de weke delen van wat nog van mij over was.
Bijna kapot op dag zesentachtig.
Zevenentachtig.
Achtentachtig.
Was ik.
Tweeënnegentig.
Drieënnegentig.
Ik.
Alleen maar ik, van alle anderen.
Het eindigde als een spel.
Game over.

Het Schrijversatelier Wagnerplein is een initiatief van De Bibliotheek Midden-Brabant