Omroep Brabant
Een half jaar coronacrisis was er nodig om Bryan de bodem van de put te laten raken. “Ik werkte in de supermarkt en maakte de hamstergekte mee. Ik zag de angst in de ogen van de klanten en beleefde hoe wc-rollen van de pallets gegrist werden.”
“Door de lockdown viel er verder ook niet veel te beleven en vrienden ontmoette ik vooral online. Dat beeldbellen met iedereen kostte me veel energie. Ik raakte uitgeput en voelde me alleen”, blikt Bryan terug bij Omroep Brabant.
Al voor corona plaatste Bryan een noodkreet op Twitter. Hij voelde zich eenzaam. De reacties op zijn hartenkreet overvielen hem. “Ik bleek niet de enige te zijn. Dat was een enorme steun. Maar door de coronacrisis duikelde ik opnieuw de diepe eenzame put in. Ik heb toen een Facebookgroep aangemaakt; Brabant Maatje. Dat liep meteen storm en nu zitten we op 1200 volgers.
“De maatjes houden nog steeds gezamenlijke activiteiten en er komen veel vriendschappen uit voort”, vertelt Bryan uit eigen ervaring. “De meeste maatjes hebben een rugzakje”, legt hij uit. “Ik heb zelf ook een rugzakje. Ik werd vroeger veel gepest, had een lastige thuissituatie en heb veel verschillende baantjes gehad.
“Ik merkte dat ik vrij eenvoudig contact maakte met andere ‘rugzakjes'”, gaat Bryan verder. “De een is autistisch, de ander zit in een rolstoel, weer een ander voelt zich somber, verzin het maar en je vindt het tussen de maatjes”, vertelt Bryan met een knipoog.
Bryan werd gelukkig van het contact met de verschillende maatjes. “Toen wist ik; hier wil ik verder mee. Ik heb mezelf ingeschreven voor de opleiding voor begeleider in de gehandicaptenzorg. Dat gaat drie jaar duren, waarbij ik werken in de zorg en studie combineer. Ik vind het mooie aan gehandicaptenzorg, dat het iets langdurigs is. Het contact wordt dan persoonlijker en daar houd ik van.”
