Tegen de muren van het complex staan twee immense steigers. Bouwvakkers bereiden het werk voor. Geen enkel punt van de muur zal onbedekt blijven, binnen enkele dagen is de hele muur weer zoals hij was: egaal wit.
Voorbijgangers lopen eraan voorbij en staan soms even stil. “Van mij mag ie blijven. Beetje kleur mag wel in de buurt, toch? Wordt het helemaal wit? Dat meen je niet!”, zegt een jonge man tegen Omroep Brabant.
“Dit kost een vermogen!”
Een van de meest hartstochtelijke tegenstanders was Nelly van Huijgevoort (82). Ze woont op de begane grond en heeft de steigers pontificaal op haar balkon staan. Ze heeft geen goed woord over voor de woningstichting. “Dit kost een vermogen”, briest ze. “Door een fout van Wonen Breburg zelf. Als ze eerder hadden nagedacht, hadden we deze ellende niet gehad.”
Want architect Wiel Arets, die heeft bevolen dat de muurschildering moet worden overgeschilderd, staat in zijn recht. Het appartementencomplex is zijn intellectuele eigendom, dus heeft hij bepaald dat de muurschildering van kunstenaar Collin van der Sluijs verdwijnt en dat de muur weer wit moet worden.
“De architect wil niet dat wij een mooi uitzicht hebben.”
Nelly heeft hem nog een brief gestuurd. “Weet je wat het antwoord is? Nul komma nul. Maar hij krijgt dit weer op zijn bord. Die vent is hartstikke rijk! En die wil niet hebben dat wij een mooi uitzicht hebben. Alle mensen die voorbijlopen, maken foto’s en ze zeggen dat ik moet doorgaan met mijn actie. Maar van Wonen Breburg heb ik helemaal geen hulp gehad.”