Pieter Soethout
Trots is Paul zeker, maar hij is ook realistisch. “Het liep wat minder en ik heb mijn aandacht verlegd naar Eindhoven. Daar heb ik twee geweldige zaken. Ook ben ik al weer wat ouder en draag ik het stokje graag over aan iemand met net zoveel enthousiasme als ik zestien jaar geleden had.”
Stille verkoop
Hoewel het voor de buitenwereld abrupt lijkt, was Paul al langer bezig met de verkoop van zijn zaak. “We stonden al drie maanden in de stille verkoop. Daar kwamen geen reacties op en dat is ook lastig voor een makelaar. Hij kan het niet aan de grote klok hangen.” Sinds het nieuws naar buiten kwam, wordt Paul naar eigen zeggen platgebeld met mensen die het stokje van hem over willen nemen.
Het gesprek met het personeel was er volgens de eigenaar een met een lach en een traan. “Sommigen vonden het echt niet leuk, omdat ze bij ons een hele vriendengroep hebben opgebouwd. Ze balen er echt van.” Hun baan zijn ze niet zomaar kwijt, want ze mogen hun uren draaien in Eindhoven. “Reiskosten worden dan sowieso betaald en we kunnen altijd kijken of ze ook iets kunnen krijgen voor de reistijd.”
Ontzettend trots
De horecaondernemer kijkt vooral trots terug op de afgelopen zestien jaar. “Dichtgaan is nooit leuk, maar het is een slechts een klein smetje op de afgelopen zestien jaar. Ik ben ontzettend trots op iedereen die een steentje heeft bijgedragen aan café Philip.”
