Omroep Brabant
Als het aan haar had gelegen, was Chloe zelfs nog op jongere leeftijd begonnen. Maar toen ze zich twee jaar geleden aanmeldde, vonden Dré en Conny Scheeres van de egelopvang haar nog te jong. Inmiddels is ze een niet meer weg te denken kracht in Roosendaal.
Hygiëne, dat staat voorop in alles wat ze moet doen, weet Chloe. Daarom draagt ze twee paar handschoenen over elkaar, ontsmet ze heel vaak haar handen en gooit ze schoonmaakdoekjes na eenmalig gebruik weer weg. Geroutineerd rolt ze het vliegenscherm op dat de kooitjes afdekt. “Anders kunnen vliegen eitjes leggen in het eten en dan kunnen de egels maden krijgen. Dat is niet goed en dan worden ze weer ziek”, vertelt ze aan Omroep Brabant.
“Vaak houdt de belangstelling na een paar keer weer op, maar Chloe blijft fanatiek.”
Tien jaar was Chloe toen haar moeder haar wees op een oproep voor vrijwilligers in de egelopvang. “Ik hou van alle dieren en egels hebben het nu heel lastig, dus het leek me heel leuk om die te helpen.” Hoewel ze nog jong was, mocht ze toch een keer komen kijken en vanaf haar elfde mocht ze zelfs meehelpen met het schoonmaken van de hokken.
Dré en Conny Scheeres ontdekten al snel de aanhouder in haar. “Vaak houdt de belangstelling na een paar keer weer op, maar Chloe blijft fanatiek”, zegt Dré. “Ze draait volop met de andere vrijwilligers mee. Hoe meer ze komt, hoe beter.”
“Toen ik de eerste keer een egel hoorde kwaken dacht ik: is dit een eend?”
“Je weet nooit wat er binnenkomt”, legt Chloe uit terwijl ze een piepjong egeltje uit zijn kooitje tilt. Het beestje rolt zich op tot een bal waarin het mondje ook voor Chloe moeilijk te vinden is. “Iedere egel heeft zijn eigen mapje en daarin kan ik zien wat de egel nodig heeft.” Dit jonkie is toe aan bijvoeding, leest ze. Haar ogen gaan stralen als ze uitlegt hoeveel voldoening het geeft om een egel op gewicht te brengen. “Vooral met de baby-egels is het verschil groot. Ze wegen soms maar honderd gram als ze hier naartoe gebracht worden. Wij zorgen er dan voor dat ze zwaarder worden en met 500 gram weer weg kunnen.”
Ze ontdekte de eigenaardigheden van egels en leerde ook dat ze bijzondere geluiden kunnen maken. “Toen ik de eerste keer een egel hoorde kwaken dacht ik: is dit een eend?” Inmiddels weet ze welk signaal de egel daarmee afgeeft. “Het is niet goed als een egel dat doet, want dan heeft die pijn of stress.”
“Ik moet ook nog rekening houden met school.”
In deze droge zomer hebben egels het zwaar, legt Chloe uit. “Met de droogte gaan de slakken en wormen weg en dan hebben ze niets meer te eten. En als er geen waterbron in de buurt is hebben ze op een andere manier water nodig.” Daar kan iedereen aan meehelpen, zegt Chloe. “Thuis hebben wij overal bakjes water staan. Dat doen we voor de vogels, maar het zijn lage bakjes dus de egels kunnen er ook uit drinken.”
Het liefst zou ze iedere dag bezig zijn met de egels. “Maar ik moet ook nog rekening houden met school”, lacht ze. Dat is zeker nodig, want haar werk met de egels heeft extra vuur gegeven aan een droom die ze al langer had: Chloe wil bioloog worden. “Zodat ik nog meer te weten kom over de dieren.”
