Omroep Brabant
Natuurlijk, met een zonnetje erbij ziet alles er beter uit. Maar de Piushaven vanaf het water is een plaatje. Met hun honderd jaar oude historische boot De Waterlander nemen John en Caroline ons mee voor een tochtje, vanaf de draaibrug aan de Hoevense Kanaaldijk richting de Piushaven. Een elektrische, dus stille boot.
Onderweg zie je eenden en zwanen en de nestjes waarin ze broeden. Prachtige historische binnenvaartschepen. Vrijende stelletjes langs de waterkant. “Mensen weten niet hoe mooi Tilburg is vanaf het water”, zegt Caroline tegen Omroep Brabant.
“De Piushaven is van nul waarde.”
Ruim 25 jaar geleden was dat helemaal lastig. Ze hoort het de toenmalige wethouder nog zeggen: “De Piushaven is van nul en generlei waarde.” Caroline lacht nog steeds strijdvaardig: “’Dat zullen we nog wel eens zien!’, zei ik toen.”
Toch snapt ze wel dat mensen het toen moeilijk vonden om iets in die verloederde haven te zien: “Vanaf de jaren zestig tot de jaren negentig werd het hier steeds leger en saaier. Er was niks.”
Ze pakt er een oude foto bij, uit de begintijd. Twee mensen die samen aan een boot trekken, twee kinderen nog: “Het lijkt heel zwaar, maar dat valt eigenlijk nog wel mee.” Toch was het in Tilburg een ongewoon beeld: “Met de zandgrond hier waren de boeren geen water gewend. Hoe verrassend was het, dat er ineens zo’n zeilschip door je akkers gleed.”
Toen de Piushaven 75 jaar bestond, organiseerden John en Caroline een evenement. 120 historische schepen en 45.000 bezoekers kwamen naar de haven. Toen gingen de ogen open. De haven bleef en werd ‘de boulevard van Tilburg’. Met cafés, restaurants en winkels is het een bruisende hotspot geworden.
“Binnen een week was het dikke mik.”
Voor John en Caroline was de liefde voor schepen en water altijd al vanzelfsprekend. De Piushaven bracht hen 31 jaar geleden samen. “Ik wilde afstuderen op een schip”, herinnert Caroline zich. “Ik zag Johns schip liggen en ging hem vragen hoe het leven aan boord is. En binnen een week was het dikke mik.” John: “Het is een feest om met Caroline door het leven te wandelen.”
De Waterlander vaart de Piushaven binnen. Vanaf zijn bootje kijkt John om zich heen “Ik ben vorige week nog geopereerd. Mijn vader is maar 63 geworden en ik was bang dat ik niet veel verder zou komen. Maar ik ben nu 71 en ben zo zielsdankbaar dat ik dit mag meemaken: honderd jaar Piushaven. Welke stad in Brabant heeft er nou zo’n schitterende haven?”
“Geen harde muziek, maar mooie ontmoetingen.”
Het honderdjarig bestaan van de Piushaven wordt in augustus groots gevierd. Een ‘zoetwater-sail’ noemt organisator Boy Jonkergouw het, geïnspireerd op Sail in Amsterdam.
Op 5 augustus varen tientallen historische schepen de Piushaven binnen: “En het is niet alleen kijken langs de kant, je mag er ook in. En daar zie je dan een act: een violist, dichter, danser of een verhalenverteller. Dus geen festival met harde muziek, maar mooie ontmoetingen.“
