Pieter Soethout
De deurbel gaat en twee tellen later staat meneer Martens al met een grote, vriendelijke glimlach in de deuropening. Hij heeft er duidelijk zin in. “Nu nog even langs mijn voetbalmaatjes”, zegt hij, terwijl hij de auto instapt. Daarmee bedoelt hij de heren Van Beurden en Van den Bosch. De twee buurmannen staan al onderaan hun appartementencomplex te wachten. Ook zij hebben er zin in.
Nu iedereen is opgehaald, is het tijd om naar het stadion te gaan. Bij de hoofdingang ontmoeten de heren de andere ouderen. De meesten kennen elkaar, want ze gaan vaker naar een wedstrijd van de Tricolores. Iedere twee weken worden er twaalf tickets geregeld door Stichting Willem II Betrokken. De ouderen hebben er vertrouwen in, want er staat een wedstrijd tegen de nummer laatst op het programma. “Ik denk dat het vandaag 4-0 gaat worden”, zegt een van hen. “We gaan ze pakken.”
Broodje Jantje
Ruim voordat de wedstrijd begint, zijn de ouderen al welkom in het stadion. Voetje voor voetje verplaatsen ze zich naar de lift, die ze naar de tweede verdieping brengt. Traditiegetrouw, op hun vaste plekje, bestellen de ouderen allemaal een drankje. Sommigen kiezen voor een ijskoud pilsje, terwijl anderen voor een colaatje gaan. Het hapje en het drankje worden geregeld door Bonheur Horeca Groep.
“Even een lekker biertje om het keeltje te smeren”, zegt meneer Martens met een brede glimlach op zijn gezicht.” Even later is het smullen geblazen, want alle ouderen krijgen een traditioneel Tilburgs broodje. “Dat hoort erbij”, zegt de enige dame van het gezelschap. “Voor de wedstrijd eten we altijd een Broodje Jantje. Heerlijk”, geeft ze aan, waarna ze een flinke hap neemt.
Begin van de wedstrijd
Veel ouderen zijn niet heel goed ter been en daarom worden ze vlakbij hun plek, aan de andere kant van het stadion, afgezet. Daar helpen ze elkaar, maar er is ook een aantal vrijwilligers die ze aan de arm neemt. De ouderen zitten aan de korte zijde en vlak achter het doel. Zodra de wedstrijd begint, klappen de ouderen vrolijk mee met het opkomstlied.
Iedereen geniet op zijn of haar manier van de wedstrijd en het samen zijn. Soms gaat het over de buurman van vroeger en hoe hij ook alweer heette, terwijl drie stoelen verderop drie mannen zitten te zuchten en te steunen. “Kansen genoeg”, zegt een van hen, “maar die bal moet er wel een keer in. Bij rust is het dan ook nog 0-0 en dat kan bij een deel van de ouderen rekenen op een hoop boe-geroep.”
Koffie en Schrobbelèr
De groep heeft inmiddels meerdere tradities. Zo gaan er tijdens de wedstrijd zakjes met verschillende snoepjes rond. In de rust is het tijd voor een bak koffie. “Die koffie is traditie, maar er zijn er nog een paar. Zo dadelijk gaat de Schrobbelèr rond”, zegt ze met een grote grijns op haar gezicht. “Daar krijg je het ook zo lekker warm van.”
Willem II speelt niet heel slecht, maar maakt de kansen simpelweg niet af. In de 77e minuut is het uiteindelijk dan toch raak, wanneer Jizz Hornkamp binnen schiet. In de minuten daarna wordt het zelfs nog 3-0. Een overwinning is leuk, maar vooral het gezelschap is belangrijk. “Het is zo gezellig om hier met z’n allen naar toe te kunnen. Ik heb het helemaal niet slecht, maar het is soms wel eenzaam. Ik kijk er iedere keer weer naar uit.”
