Omroep Brabant
Mirella Delic die het onderwijs voor de kinderen uit Oekraïne mee organiseert, kwam zelf in de jaren negentig als vluchteling uit Bosnië naar Nederland. Het Pauluslyceum is haar oude school. Toen zij in april de sleutel van het leegstaande gebouw kreeg, was er letterlijk niets. Met de hulp van andere scholen veranderde dat snel en nu is het al een volwaardige school.
“Kinderen zijn heel veerkrachtig, dat moet je niet onderschatten.”
De leerlingen kwamen vaak met hooguit een rugzakje en paspoort via Polen en Duitsland naar Nederland. Zijn ze niet getraumatiseerd door die oorlog?
“Kinderen zijn heel veerkrachtig, dat moet je niet onderschatten. Uiteraard hebben ze veel meegemaakt, maar op het moment dat ze op school zijn willen ze kind zijn, leren en spelen”, zegt Mirella tegen Omroep Brabant.
Dat blijkt ook als je op de school rondloopt. In een lokaal speelt de juf op een accordeon de klassieker ‘Berend Botje’. De kinderen lachen, zingen en klappen. Muziek is een belangrijke bindende factor.
Op de Oekraïense school in Tilburg, een naam wordt nog gezocht, zitten zowel kinderen in het basisonderwijs als voortgezet onderwijs. “Opvallend is dat vooral de kleintjes op de basisschool razendsnel de Nederlandse taal leren”, zegt Jack van Bekhoven van de onderwijsgroep Tilburg.
De leerlingen krijgen maar liefst acht uur per week Nederlandse les. Wat ook helpt is dat de school docenten heeft die al ervaring hebben met kinderen uit andere landen.
Olena is docente en komt zelf uit Oekraïne. “Opvallend is het verschil in onderwijs tussen Nederland en Oekraïne”, zegt zij. Zo hebben de leerlingen in Oekraïne al vanaf begin juni vakantie, terwijl dat in Nederland pas half juli is.
“De kinderen zijn superblij dat ze een laptop kregen om lessen te volgen en hebben ook allemaal Zoom geïnstalleerd op hun laptop, zodat ze af en toe online ook nog les kunnen krijgen vanuit Oekraïne”, zegt Olena.
Onderwijswethouder Marcelle Hendrickx die woensdag een bezoek bracht aan de school met vluchtelingen is blij verrast om Olena tegen te komen. Eerder troffen ze elkaar op het stadhuis, toen Olena zelf als vluchteling in Tilburg kwam.
Wat de toekomst is van zowel de kinderen als de school, dat is ongewis. “De meesten willen zo snel mogelijk terug naar huis, maar naar mate ze langer hier zijn kan dat veranderen en kunnen ze ‘vernederlandsen”, meent Mirella Delic.
Zij spreekt uit ervaring, want zij voelt zich ondanks haar Bosnische roots ondertussen helemaal Nederlands. Mirella denkt dat de school na de zomervakantie zeker nog door zal gaan. Over een naam heeft ze al een idee: “Noem het gewoon weer het Pauluslyceum”.
