Omroep Brabant
Vanwege zijn gehoorverlies probeert hij grote gezelschappen of feestjes te mijden. “Maar ik verdraag geen suiker meer en alcohol staat ook op de verboden lijst, dus zo’n feestnummer ben ik toch niet meer”, voegt hij daar lachend aan toe.
“In korte broek en een shirt met korte mouwen zochten we in hoog gras.”
Hij weet bijna zeker waar en wanneer hij de fatale tekenbeet heeft opgelopen, schrijft Omroep Brabant. “Dat was in de zomer van 2012 in Duitsland. Wij deden fanatiek aan geocaching, een puzzeltocht met gps. In korte broek en een shirt met korte mouwen zochten we in hoog gras.” Ze vonden wat ze zochten voor het spel. Maar ongemerkt werd hij daar waarschijnlijk gebeten door een teek.
“Drie maanden later kreeg ik heel erge hoofdpijn en mijn gehoor werd slecht.” Daarop volgde een jarenlange zoektocht naar de oorzaak van die klachten. Hij bezocht neurologen en psychologen, deed allerlei testen en vulde maar weer het volgende vragenlijstje in. “Helemaal onderaan stond dan soms ook een vraag naar eventuele tekenbeet, maar geen enkele arts nam die mogelijkheid serieus.”
Totdat zijn vrouw een televisieprogramma daarover zag: “Ik zei toen: zou het niet de ziekte van Lyme kunnen zijn?” Bloedonderzoek bevestigde haar vermoeden. Edwin kreeg een wekenlange antibioticakuur. “Die heeft de bacterie doodgemaakt, maar de schade die al aangericht was, bleek niet meer te herstellen.”
“Het heeft geen zin om achterom te kijken.”
Zijn werk bij Defensie moest hij opgeven, net als het trainen van de elftallen van zijn kinderen. “Maar het heeft geen zin om achterom te kijken”, zegt hij vastberaden. “Je moet kijken wat je nog wel kunt doen.”
Edwin sloot zich aan bij rolstoelbasketbal, werd vrijwilliger in een verzorgingshuis, maar vooral zet hij zich in voor de Lymevereniging. “Iedere week komen er zeker zes nieuwe gevallen bij in Nederland. Dat kan voorkomen worden, maar dan moeten mensen wel weten waar ze op moeten letten.”
Met geocaching zijn ze gestopt. En als Edwin en zijn vrouw Coline al de natuur opzoeken, dan volgt er thuis altijd een gedegen check, ook van de hond. “Als ik in 2012 geweten had wat ik nu weet, had ik mezelf beter gecontroleerd en was ik bij twijfel meteen naar een dokter gestapt voor een bloedtest.”
“Zie je deze groene spaken?”, vraagt hij en wijst op de wielen van zijn rolstoel. “Daar zit een idee achter. Niet alleen hebben ze de kleur ‘lime’, maar als mensen er een opmerking over maken vertel ik waarom ik in deze rolstoel zit. Je ziet dan eerst een schrikreactie, maar daarna geeft het mij de kans om te waarschuwen. Met ons milde klimaat kun je een tekenbeet het hele jaar door oplopen, zelfs in je eigen tuin.”
