Pieter Soethout
Jacob is 60, woont in Berkel-Enschot en werkt als orthopedisch chirurg in het Elisabeth Tweestedenziekenhuis. “Vanuit mijn werk zie ik hoe belangrijk bewegen is. Ik hou me niet zo bezig met hart -en vaatziekten, maar werk dus wel in de zorg. Ik wil laten zien hoe belangrijk bewegen is. Door te blijven bewegen, kun je een betere gezondheid houden, waardoor je met minder problemen dingen kan blijven doen.”
Fietsen, fietsen, fietsen
Om daarin zelf het goede voorbeeld te geven, meldde Jacob zich, samen met zijn zoon en schoonzoon, aan voor de tocht richting Kopenhagen. “We hebben het ten eerste gedaan, omdat we fietsen gewoon leuk vinden. In maart fietsten we in Arnhem en daar hingen flyers van deze tocht. Toen hebben we ons aangemeld.”
Ondanks dat Jacob regelmatig fietst, was het toch geen appeltje eitje. “Het was echt zwaar. Het was toch fijn dat we er een beetje voor getraind hadden.” Normaal gesproken fietst de orthopedisch chirurg alleen, maar nu was het juist wel fijn om met een groepje te zijn. “Ik zat in het zogeheten ‘snelle groepje’, dus we fietsten aardig door. Soms kon je dan een beetje uit de wind fietsen en dat was fijn. Ook kun je iemand opbeuren die er doorheen zit. Het is geweldig om op die manier een band op te bouwen.
Goede gesprekken
Want zo’n band bouw je volgens Jacob enorm snel op. “In het begin praat je nog over fietsen, maar daarna ook over serieuzere dingen, zoals je kinderen of je achtergrond. “Veel mensen die meedoen hebben ook een verleden met hart- en vaatziekten of kennen iemand die er helaas aan is overleden. Doordat je het daar over hebt, bouw je snel een band op.”
Soms lag de focus niet op de gesprekken, maar simpelweg op het trappen. Jacob vertelt dat hij er een paar écht doorheen heeft gezeten. “Vooral de dag dat we 180 kilometer moesten fietsen was zwaar. Toen was het eigenlijk na 150 kilometer wel klaar.” Maar aan opgeven hebben Jacob en zijn nieuwe ‘fietsmaten’ niet gedacht. “Ik heb dat ook gevraagd aan het groepje, maar ik heb er niemand over gehoord. Je hebt toch een gemeenschappelijk doel en daar ga je met z’n allen voor.”
Ruim een halve ton
Uiteindelijk leverde de tocht de Hartstichting zo’n 55 duizend euro op. “Dat vonden wij een prachtig bedrag. Doordat wij met z’n allen hebben getrapt, hebben we uiteindelijk een groter doel gediend. Zeker in onze maatschappij, waarin we te maken hebben met versnippering en polarisatie, is het belangrijk om te laten zien dat we met gezamenlijke inzet veel kunnen bereiken.”
Voor Jacob is het vooral belangrijk dat hij onderdeel was van iets groter dan hijzelf. “En ook was het heel leuk om het te doen met mijn zoon en schoonzoon.” Er staat zelfs al een volgend evenement op de planning, maar het is nog niet helemaal zeker waar en wanneer. “Het worden waarschijnlijk iets meer hoogtemeters en iets meer kilometers.”
