Omroep Brabant
Met negen andere bewoners woont Mansa sinds drie jaar in het vroegere schoolgebouw. Hij heeft al aardig wat omzwervingen door Tilburg gemaakt, sinds hij er in 2006 voor zijn werk werd gedetacheerd, vanuit Groningen. “Als Groninger kon ik niet 1, 2, 3 iets vinden hier, dus daarom woonde ik hier doordeweeks op kamers en in het weekend was ik thuis”,
Dakloos zijn: het hangt als het zwaard van Damocles boven het leven van Mansa Saijo, 62 jaar oud, uit Tilburg. Nog tot donderdag woont hij in de voormalige Jan Ligthartschool aan de Ringbaan Oost. Vorige maand hoorde hij dat hij plaats moet maken voor kunstenaars die er een atelier krijgen. Mansa woont antikraak, dus hij heeft geen poot om op te staan: “Ik voel me gruwelijk genaaid. Waar moet ik heen?”
De tien bewoners vinden dat de gemeente meer moeite moet doen om hen aan nieuwe woonruimte helpen. Ze worden daarbij ondersteund door de Bond Precaire Woonvormen. Die strijdt al jaren voor de rechten van mensen die tijdelijk wonen. In de huidige wooncrisis hebben ze het steeds drukker. Abel Heijkamp uit Den Bosch is bijna dagelijks bezig om flexhuurders te steunen: “Wonen is zoiets fundamenteels. Een gemeente zou zich niet moeten inlaten met huurvormen waarbij de huurbescherming omzeild wordt”, vertelt hij aan Omroep Brabant.
Camelot
Met negen andere bewoners woont Mansa sinds drie jaar in het vroegere schoolgebouw in Tilburg . Het pand wordt door Monoma, voorheen Camelot, beheerd in opdracht van de gemeente Tilburg. Antikraak, dus dat betekent voor Mansa dat hij een bericht kan krijgen dat hij er binnen 28 dagen uit moet. Omdat de gemeente de vroegere school beschikbaar stelt aan Ateliers Tilburg, zodat kunstenaars en creatieve ondernemers erin aan de slag kunnen, moeten Mansa en de andere bewoners vertrekken.
De gemeente Tilburg is zich van geen kwaad bewust. “Bij het aangaan van een anti-kraak overeenkomst wordt de periode van 28 dagen duidelijk benoemd. Monoma heeft zicht op de andere gebouwen van de gemeente en of daar ruimte is, en kan dus eventueel herplaatsen. De gemeente heeft hier verder geen rol in”, schrijft ze in een verklaring.
Ateliers
Maar waarom verruilt de gemeente de huidige tijdelijke bewoners voor ateliergebruikers, die er na een jaar ook weer uit moeten? “De inzet van het schoolgebouw voor ateliers en werkruimten is passend binnen de bestemming maatschappelijk die op dit pand ligt.” zegt de gemeente. Ze verhuurt het pand tijdelijk aan studenten beeldende vorming van Fontys en de Stichting Ateliers. “Er is zoveel gebrek aan ruimte in de stad. Ook de kunststudenten hebben een atelier nodig om te werken.. Zij moeten hun huidige ruimte uit omdat daar woningen gebouwd gaan worden”, zegt een woordvoerder.
Uiteraard kende Mansa de risico’s: “Ik heb drie jaar lang geprobeerd iets beters te vinden. Maar dat is me niet gelukt.” Hij werkte in de evenementenbranche en was door corona twee jaar werkloos. En nu komt hij op straat te staan: “Dat is geen fijn gevoel. Ik ben 62, ik wil een stabiel leven. Ik voel me gezond, maar ben niet gelukkig.”
Solidariteitsactie
De Bond Precaire Woonvormen heeft zich het lot van Mansa dus aangetrokken. Donderdag, de dag dat hij op straat komt te staan, is er een solidariteitsactie bij het Tilburgse Paleis-Raadhuis. Volgens de bond maakt de gemeente er een stoelendans van: “De ene flexwoner eruit, de andere flexgebruiker erin. Hierdoor verdwijnt er weer schaarse woonruimte in Tilburg. Een gemeente zou daar niet aan mee moeten werken. ”
Sinds hij weet dat hij moet vertrekken, besteedt Mansa vijf uur per dag aan het zoeken naar een nieuwe woning, tot nu toe zonder resultaat. Hij ziet de toekomst somber tegemoet: “Het is geen pretje om buiten te moeten zwerven.”
