Angela Weisz
“We hebben in Tilburg veel last van het medicijntekort”, geeft een van de gesproken apotheekmedewerkers aan. Ze wil liever anoniem blijven, net als de andere medewerkers die werden gesproken voor dit artikel. “Soms wachten we maanden op bepaalde medicijnen.” Er wordt vaak gekeken naar vergelijkbare antibiotica van een andere fabrikant of gezocht naar andere apotheken die het medicijn op voorraad hebben.
Preferentiebeleid
Er zijn meerdere medicijnen op de markt, die dezelfde werking hebben. Nederland kiest ervoor om alleen de goedkopere middelen te vergoeden, dat heet het preferentiebeleid. Het idee hierachter is om op deze manier kosten te besparen in de gezondheidszorg.
Volgens de apothekers brengt deze keuze van de overheid problemen met zich mee, zoals leveringstekorten van belangrijke medicijnen. Een medewerker van een andere Tilburgse apotheek geeft aan dat in andere Europese landen er aanzienlijk minder tekorten zijn. Wie meer betaalt, krijgt sneller zijn medicijnen geleverd. “Nederland trekt met dit preferentiebeleid aan het kortste eind.”
Een ander scenario is dat een specifiek medicijn geïmporteerd moet worden uit een ander land, maar dit blijkt een prijzige oplossing. “Zo’n medicijn uit Duitsland importeren is veel duurder”, vertelt de medewerker. Bovendien vereist het importeren van medicijnen goedkeuring van een inspectie, wat weer vier weken extra tijd in beslag neemt.
Opstapeling van problemen
In de apotheek ziet een andere medewerker de wachttijden steeds langer worden. Een patiënt uit Tilburg wacht bijvoorbeeld al anderhalf jaar op een specifiek medicijn en velen moeten vanwege het medicijntekort overstappen op een ander middel. De werkdruk stijgt: door personeelstekorten is de apotheek vaak onderbezet. Ook is de voorraad is niet in orde en voorschrijven wat nodig is, wordt bemoeilijkt. Apothekers spenderen uren aan het zoeken naar alternatieven voor medicijnen die op dit moment niet beschikbaar zijn.
Minder aantrekkelijk beroep
Er is dus niet alleen een tekort aan medicijnen, maar ook aan personeel. Het lijkt er niet op dat dit snel wordt opgelost. Een stagiaire die de opleiding tot apothekersassistent volgt, vertelt dat er veel afhakers van de studie zijn. “In het eerste jaar zijn we begonnen met dertig studenten, nu in het laatste jaar zijn er nog maar tien over.”
Een apotheekmedewerker wijst op het feit dat ziekenhuisapothekers aanzienlijk beter betaald worden. Daarnaast kiezen veel assistenten ervoor om via detacheringsbedrijven te werken vanwege de betere vergoedingen. Ook de agressie achter de balie waar assistenten mee te maken krijgen, maken het beroep minder aantrekkelijk. “Je moet heel veel passie hebben voor het vak, wil je in de apotheek blijven werken.”
