Omroep Brabant
Mehmet kent de zwaar getroffen Turkse stad Antakya als zijn broekzak, meldt Omroep Brabant. “Ik kwam er heel graag. Je moet je voorstellen: de Piusstraat in Tilburg. En die bestaat dan niet meer. Het is allemaal één hoop puin. Je komt er ook niet door, het is gewoon weggevaagd. Je herkent het niet meer.”
“Ken je The Terminator? Zo ziet het eruit.”
Ter illustratie stuurt Mehmet een filmpje door dat zijn broers gisteren maakten in Antakya. Je ziet ze ’s avonds de zwaar getroffen stad inrijden en hoort hun commentaar: “We rijden over de ringweg, maar gaan de stad niet in. Dat is niet aan te raden.“ Mehmet: “Ken je die film met Schwarzenegger, The Terminator? Zo ziet het eruit. Overal puinhoop.”
Door een ongelukkig toeval waren zijn ouders op het moment van de ramp nog in Turkije: “Ze zijn gepensioneerd en gingen voor een halfjaar naar Turkije. Ze zouden eigenlijk een paar dagen na de aardbeving terugvliegen.”
Toen Mehmet de ochtend na de ramp wakker werd, volgden voor hem zes angstige uren: “Het is misschien een korte tijd, maar het voelde heel lang. Je wilt weten dat ze leven, maar we kregen geen contact met ze. Gelukkig hadden de buren nog wel telefoon. Uiteindelijk konden we hen bereiken en zij vertelden ons dat onze ouders en zus in de straat stonden.”
“Dan krijg je bericht dat ooms, tantes, neven, nichten onder puin zijn bedolven.”
Een gigantische ontlading, natuurlijk. “Maar dan krijg je het bericht dat je ooms en tantes, neven en nichten zoek zijn. Bedolven onder het puin. Dan begint weer de ellende. En we krijgen dagelijks berichten van…” Mehmets stem stokt even. “…van onze geliefden die zijn omgekomen”, zegt hij zacht.
Mehmets ouders en zus moesten een nacht op straat slapen. De volgende dag werden ze gevonden door een oom van Mehmet en die bracht ze naar een dorp in de buurt. Daar kregen ze eten van een hulporganisatie.
Ondertussen stapten Mehmets broers Murat en Nafi op het eerste vliegtuig dat ze konden pakken, vanaf Keulen naar Istanbul. Daar huurden ze een busje en gingen naar Ankara om hulpgoederen in te slaan. Daarmee reden ze naar de provincie Hatay om hun ouders en zus te helpen.
“Ik denk dat ze met geld het beste zijn geholpen.”
Mehmet is een inzameling gestart om zijn zwaar getroffen familie te helpen. “Mensen die zijn overleden, krijgen we niet terug. Maar veel familie is dakloos. Het brengen van hulpgoederen komt nu op gang. Ik denk dat ze met geld het beste zijn geholpen, dan kunnen ze zelf bepalen wat ze ermee willen aanschaffen.”
Via zijn transportbedrijf helpt Mehmet waar hij kan: “Ook andere hulporganisaties en Giro555 heb ik gesteund met een groot bedrag. Ik denk niet alleen aan mijn familie, maar ik help ook andere stichtingen.”
Meer informatie over de hulpactie van Mehmet voor zijn familie vind je hier.
