Omroep Brabant
De camera zelf hoeft ze niet per se terug. En dat geldt ook voor de cameratas en een autosleutel die ze vergat. Maar het geheugenkaartje, dat wil Sherylle dolgraag hebben. Het kan anoniem, als degene die de camera of het kaartje heeft dat liever doet, zegt ze tegen Omroep Brabant.
Ze vertelt: “Mijn broer Ruud was verstandelijk gehandicapt en had een vorm van autisme. Hij wilde niet meer leven en had hulp aangevraagd bij het expertisecentrum euthanasie. Op 8 april hoorde hij dat ze zijn wens in vervulling wilden laten gaan.”
“Aan zee kon hij tot rust komen”
Zijn ouders en zus vroegen hem wat hij nog graag wilde doen. “Aan zee kon hij tot rust komen, dus we zijn met het hele gezin en een oom en tante op 23 april een weekend naar zee gegaan. We hebben 250 foto’s gemaakt, speciaal als afscheid.”
Dat was tijdens de lockdown, dus ze aten op een bankje bij restaurant De Dukdalf in Breskens. “Door alle emoties en stress hebben we die tas laten liggen. Toen we daar ’s avonds achterkwamen zijn we nog teruggegaan, maar de tas was al weg. Ook politie, gemeente en restaurant konden niet helpen.”
“Ik weet dat er nog eerlijke vinders zijn”
Een week geleden stierf Ruud. “Ik hoop dat degene die de tas nu heeft in ieder geval het geheugenkaartje terug wil geven. Ik weet dat er nog eerlijke vinders zijn. Dat bleek vorige week wel, toen mijn vader zijn telefoon kwijtraakte op de sterfdag van zijn zoon… Ik heb daarom nog steeds hoop.”
Ook als de foto’s door de nieuwe bezitter van het kaartje gewist zijn, zijn ze misschien nog terug te halen. Wie een tip heeft of het kaartje heeft, kan mailen naar ruudfotozoekactie@gmail.com.
