Fabrice Leclaire
McDonald is de meest scorende Engelsman in de Eredivisie ooit. Ondanks zijn slechte start in Tilburg beleefde de spits wel zijn doorbraak bij Willem II. ‘’Ik was vaak een trage starter, maar als ik scoorde dan kon ik niet ik er niet meer mee stoppen.’’ In zijn eerste zeven wedstrijden maakte de spits maar één doelpunt.
Loyaal publiek
In de thuiswedstrijd tegen NAC kwam de spits op gang en bepaalde hij met zijn twee doelpunten de 2-0 overwinning van Willem II. Hij kan zich de sfeer bij de Tricolores nog goed herinneren en noemt het publiek ‘heel loyaal’. ‘’Ze zijn niet altijd even positief, maar als het slecht is, is het vaak ook slecht. Dus ik kan me wel voorstellen dat ze kritisch zijn.’’
Speciale wedstrijd
De Engelse spits speelde meerdere verhitte potjes in zijn carrière, maar voor hem springen er twee derby’s uit. Sporting Lissabon – Benfica, die hij met 7-1 won voor negentigduizend man en de wedstrijden met Willem II tegen NAC. ‘’Ondanks dat ik geen Nederlands sprak, kon ik van iedereen oppikken dat het een speciale wedstrijd ging worden.’’
Bij de training kreeg de speler dan ook van de supporters te horen dat er gewonnen moest worden. Dit gevoel leefde ook bij de spelersgroep. ‘’We hadden veel jongens uit de streek en die wilde echt winnen. Tegen mij is ook gezegd: Ajax, Feyenoord en PSV zijn leuk om van te winnen, maar tegen NAC moet er echt gewonnen worden.’’
Uitwedstrijd in Breda
De uitwedstrijd in Breda won Willem II met 4-1 en McDonald scoorde weer twee keer. Zijn eigen kopbal noemt hij mooi, maar als hij over de goal van Arthur Hoyer begint hoor je pas echt het enthousiasme. “Oh, wat maakte Arthur een mooie. Hij pakte een afvallende bal in een keer op de slof en hij schoot keihard binnen. De bal ging zo hard dat de keeper niet eens heeft kunnen reageren.’’
Het resultaat in de derby was belangrijk voor de Tilburgers, want hierdoor kwamen ze van de laatste plek af. Het seizoen was zowel sportief als financieel zwaar. Uiteindelijk was de overwinning tegen NAC het begin van de handhaving. Willem II eindigde als 14e.
Gemengde gevoelens
Terugkijken op zijn tijd in Tilburg doet McDonald met gemengde gevoelens. Hij roemt de sfeer en de spelersgroep. ”Toon Nelemans gaf mij dat seizoen veertien assists, dat is voor een club die tegen degradatie speelde echt ongehoord. Nelemans en Hoyer waren geweldig om mee samen te spelen.”
Door de financiële malaise waarin Willem II verkeerde, zijn er ook wat negatieve herinneringen blijven hangen. Desondanks gaat hij nog altijd naar de spelersreünie en gunt hij de club alle goeds, te beginnen met vrijdag.
