Edita Saakian
Ze moest even diep in haar geheugen graven, want ze was er vanaf het begin bij in Liempde. In 2010 was de eerste keer dat ze een handje meehielp bij het festival. In al die is festival veel veranderd, met name de locaties. “Ik vind het Spoorpark toch de leukste locatie voor dit festival”, geeft Anneke toe.
“Ik moest voor het eerst tegen de artiesten zeggen dat ze hun hondje thuis moesten laten.”
Het enige minpunt aan vrijwilliger zijn in het Spoorpark, vindt ze dat ze haar hondje moet thuislaten. Haar straathondje liep normaal gesproken over het festival terrein en speelde maar wat graag met de hondjes van andere artiesten en vrijwilligers. “Ik vond het jammer, maar ik begrijp het wel. Het was de eerste keer dat ik aan de artiesten moest doorgeven dat ze hun honden thuis moesten laten”, zegt ze lachend.
Deze editie zijn er een stuk of 70 vrijwilligers, voorgaande jaren waren er veel meer. “Hier in het park hebben we iets minder mensen nodig, omdat er geen hekken gesjouwd hoeven te worden en we hebben geen mensen nodig bij de parkeerplaatsen.”
“Het voelde alsof ik thuiskwam bij één grote familie.”
Vrijdagavond was ze publieksbegeleider. Haar favoriete taak. “Dan help ik mensen eigenlijk gewoon de tent in en wat het nog leuker maakt: ik mag daarna gewoon bij de show meekijken.”
Ze hoorde voor het eerst over circolo via haar vrienden. Daarvoor stond ze vaak op Oerol als vrijwilliger en iets dichterbij huis: bij Mundial. “Ik vond het meteen geweldig. Het voelde alsof ik thuiskwam bij één grote familie. Echt hartverwarmend.”
Inmiddels is ze 69 jaar en merkt ze aan haar lichaam dat het werk steeds zwaarder wordt. “Ik kan niet meer zoveel lopen als eerst, maar ik zorg gewoon dat ik genoeg rust pak. Had deze editie voor geen goud willen missen.” Ook de komende jaren hoopt ze nog een handje mee te kunnen helpen. “Ik loop hier komende jaren, als mijn lichaam het toelaat, nog steeds rond!”
