De erbarmelijke omstandigheden van de twee vallen op, meldt Omroep Brabant. Het stel heeft namelijk een spandoek opgehangen naast de drukke Kemperbaan. Daarop staat in gekleurde koeienletters: ‘Gezin onterecht dakloos.’ Wendy: “Dit heb ik uit pure wanhoop gedaan.”
Alleen met een zeiltje kunnen ze hun slaap- en verblijfplaats afdekken. Alles wat het werkloze stel bij zich heeft is een winkelwagentje met twee koffers en een paar dekens. “Het is hier ’s nachts ijs- en ijskoud”, weet Wendy.
Hun 7-jarige zoon Nicootje laten ze niet in het bushokje slapen. Die hebben ze ondergebracht bij oma, in een seniorenflat iets verderop. Het gezin heeft daar ook een tijd geleefd, maar dat zien ze nu niet meer zitten. “Met zijn allen in een bejaardenflatje, dat is niet te doen”, weet Nico.
“We krijgen koffie van buurtbewoners.”
Toch worden ze niet helemaal aan hun lot overgelaten. Wendy: “We krijgen koffie van buurtbewoners. Ook mag ik mijn telefoon opladen bij mensen in de buurt.” Eten krijgen ze van de voedselbank, maar verder lijken ze op zichzelf aangewezen.
Goed uitleggen hoe de twee precies in deze situatie terecht zijn gekomen, vinden ze lastig. Ze ratelen en verzanden in details over rechtszaken, instanties, Jeugdzorg en incidenten. Hun verhaal verifiëren is ingewikkeld door de vele instanties en privacywetgeving.
“Het lekte in de meterkast en het was brandgevaarlijk.”
De twee hebben een lange voorgeschiedenis. Op 9 oktober vorig jaar gaat het goed mis, dan raakt het gezin op straat. Naar eigen zeggen omdat hun noodwoning in Tilburg-West onbewoonbaar is verklaard door de gemeente. “Het lekte in de meterkast en het was brandgevaarlijk”, weet Nico. Ook zouden er onterecht klachten zijn over overlast van de twee.
Daarna zegt het stel maandenlang in een auto te hebben geleefd. Die zou onlangs door de politie zijn afgepakt. Waarom weet het stel naar eigen zeggen nog altijd niet. En dus was een bushokje daarna ‘de minst slechte optie’. “We willen gewoon hulp van de instanties. Die doen niet wat ze moeten doen.” Wendy vervolgt in tranen: “Ik wil gewoon een huis en een toekomst voor onze zoon.”
“Ik moet ook hoop houden, dat is mijn taak als moeder.”
Toch heeft het stel ondanks hun benarde situatie nog een sprankje hoop. “Ik droom van een eigen bedrijf. Ik wil een strijkservice opzetten. Ik moet ook hoop houden, dat is mijn taak als moeder. We geven niet op.”
Gemeenteraadslid Linda Oerlemans bracht dinsdagmiddag een bezoek aan het stel. Zij hoopt dat er snel een oplossing komt en gaat de situatie nu aankaarten bij burgemeester en wethouders.
De gemeente Tilburg zegt dat het gezin haar volle aandacht heeft. “Het is een bekende casus. We werken met alle instanties hard aan een oplossing.”