Omroep Brabant
n Wendy’s woonkamer herinneren bossen bloemen aan Jaydens verjaardag, 3 december. Hij zou 13 zijn geworden. “Heel dubbel”, was de dag voor Wendy: “Ik wilde vuurwerk afsteken, ballonnen oplaten en bloemen neerleggen bij de Ringbaan. Maar ’s avonds ging alles mis. De wensballon ging de lucht niet in en het vuurwerk viel om.”
Ze lacht. Eigenlijk had het niet anders kunnen gaan. “Want dit was typisch Jayden: er moet altijd iets misgaan. Die heeft daarboven wel gelachen denk ik”, vertelt ze aan Omroep Brabant.
“Bij Jayden had ik een onderbuikgevoel.”
Zoals zo veel ouders, had Wendy altijd haar angsten. Niet voor Quincy, haar dochter van vijftien: “Die is altijd heel voorzichtig. Maar bij Jayden had ik een onderbuikgevoel. Dan hoorde ik sirenes en ging ik hem bellen: waar ben je? Ik heb hem wel eens tien keer gebeld toen ik wist dat hij op zijn fiets onderweg was.”
Op 4 mei had Jayden buiten gespeeld en reed hij ’s middags op de fiets terug naar zijn vader. Op de kruising van de Ringbaan Zuid met de Broekhovenseweg werd hij geschept door een auto. Wendy zat met corona ziek thuis en kreeg de politie aan de deur. Agenten vertelden haar dat Jayden een ongeluk had gehad. “Dus ik belde mijn ex, dat hij naar het ziekenhuis moest. Anders lag dat kind daar helemaal alleen.” Tien minuten later belde haar ex terug: “Jij moet nú komen!”
In een ambulance werd Wendy, in een beschermend pak, naar het ziekenhuis gebracht. Toen ze het gezicht van haar ex-man zag, wist ze genoeg. “Dan kun je gaan kijken in een kamer en ligt hij daar dood. We konden niks meer doen.” Wendy vertelt haar verhaal zonder omhalen, haar ogen vertellen het verdriet.
Toen kwam het grootse afscheid. Zeker 300 mensen kwamen de dag na Jaydens overlijden naar het fatale kruispunt om hem te gedenken. Er kwam een herdenkingstocht. Hoe Wendy het beleefde? “Standje overleven.”
“Over een jaar denken mensen toch: o ja, dát kindje.’”
Wendy besloot werk te maken van het gevaarlijke kruispunt waar Jayden overleed. Ze startte een petitie om de maximumsnelheid op de ringbaan omlaag te krijgen. Het was nog maar kort na Jaydens overlijden, maar dat deed Wendy bewust: “Toen was het nog vers. Over een jaar zeggen mensen misschien: ‘Ach ja, laat zitten.’ Het klinkt heel gek, maar zo gaat het gewoon.”
De petitie werd bijna 10.000 keer ondertekend. In oktober gaf Wendy die aan burgemeester Weterings. Daarna liet ze het los: “Er wordt iets mee gedaan. En ik verwacht echt niet dat dat volgende week is. Het blijft de gemeente, laten we eerlijk zijn. Dus dat wordt een tienjarenplan.”
En nu ook dit achter de rug is, komt voor Wendy het beruchte zwarte gat. “Ik denk nu nog iedere keer: hij is bij papa, of op vakantie. Het komt met vlagen.” Overal in het huis staan foto’s van Jayden: “In iedere hoek waar ik kijk, zie ik hem.”
“De kerstboom heb ik na een week weggedaan.”
Maar de tijd gaat verder. En de feestdagen komen eraan. “Ja, verschrikkelijk. Deze maand had ik het liefst in m’n bed gelegen. Jayden vond de kerst keileuk, dus ik heb een slingertje opgehangen. Maar de kerstboom heb ik na een week weggedaan. Ik kon er niet naar kijken, vond het zo verschrikkelijk. Met kerst blijf ik thuis, op de bank: pyjamadagen.”
Is er iets wat troost geeft? “Nee, eigenlijk helemaal niks, triest gewoon. Ja, híj”, ze wijst naar een mooie foto van Jayden, een portret dat vlak voor zijn overlijden op school werd gemaakt. “Als ik achter de laptop zit en naar foto’s en filmpjes kijk. Ik heb zo veel foto’s van hem, daar ben ik nu zo blij mee. En daar moet ik het dan mee doen.”
LEES OOK:
Nabestaanden overleden Jayden (12) starten petitie voor een veiligere Ringbaan-Zuid
Onderzoek ingesteld naar verlaging snelheid Ringbaan-Zuid
Moeder van overleden Jayden (12) dient petitie in bij de gemeente: ‘Ringbaan-Zuid moet veiliger’
