Met deze week muziek als spiegel van de grote stilte. Wanneer je bloed bevriest als de klaagzang van Lilly in cel 29 ondragelijk wordt: “Ik ben onschuldig.” En: “Pak me dan als je kan!” Om dan plots, zoet als suiker, te fluisteren: “Maak je geen zorgen! Kom samen voor de Hemelvaart.” Daar waar gelaarsde wilgekatjes in opstand komen tegen mensen die wandelen… “Je kan dansen!” En haast niemand doet het. “Kejjenagaan…”