Angela Weisz
“Het was echt onverwacht”, vertelt Floor Verhoeven enthousiast. “We konden de weging live volgen en het kwam op het laatst aan op één uitslag. We stonden slechts een half punt voor op de concurrentie. Toen duidelijk werd dat we zilver hadden gewonnen, was dat een ongelooflijke ontlading.”
Tijdens het WK dobbervissen wordt de wedstrijd per sector beoordeeld, legt Floor uit. “De wedstrijd duurt vier uur, maar daarvoor heb je nog twee uur om je spullen klaar te zetten. Elk team bestaat uit vijf vissers die verspreid over vijf sectoren zitten. In elke sector wordt op basis van het gevangen gewicht een ranking gemaakt. Het team dat in zijn sector het minste punten verzamelt, wint uiteindelijk.”
Bij het dobbervissen draait het dus niet alleen om het individuele talent van een visser, maar ook om teamwork. “Het is spannend tot het einde, omdat elke vis telt”, zegt Floor. “Het kan op een fractie van een punt aankomen, zoals bij ons.”
Bijzondere samenwerking
Een bijzonder aspect aan Floors’ sportcarrière is de samenwerking met haar vader. Als bondscoach van het damesteam was hij er ook bij toen zijn ploeg zilver won. “Het is heel mooi om zo’n moment met hem te delen”, vertelt ze trots. “Ik zie van dichtbij wat hij allemaal in deze sport stopt, hoeveel tijd en energie hij erin steekt. We zijn de afgelopen acht jaar vier keer net vierde geworden, dus het was echt een ontlading toen het eindelijk wél lukte om op het podium te komen.”
Haar vader is ook de reden dat Floor uiteindelijk in de sportvisserij terechtkwam. “Vroeger ging ik met mijn vader en opa vissen. Maar op mijn twaalfde vond ik hockey leuker en stopte ik met vissen.” Het was pas op haar achttiende dat de visserij weer haar aandacht trok. Haar vader, Stefan Verhoeven, deed toen zelf nog mee aan een WK en een van de andere bondscoaches haalde Floor over om weer mee te doen. “Mijn vader hield het eerst een beetje af, maar uiteindelijk heeft hij er ook veel plezier in dat ik weer vis.”
Tekst loopt door na de video
Meer dan een hengel uitgooien
Wat Floor het meest fascineert aan de sport, is de uitdaging en het onvoorspelbare karakter ervan. “Ik ben programmeur, dus ik hou van puzzels oplossen”, legt ze uit. “Maar bij vissen is het anders. Je weet niet precies wat er onder water gebeurt. Je probeert met een tactisch plan die vissen te vangen, zonder dat je alle informatie hebt.”
Er komt bij sportvissen veel meer kijken dan simpelweg een hengel uitgooien. “Je moet goed nadenken over welk voer je gebruikt, hoe zwaar je dobber moet zijn, en op welke diepte de vissen zitten. Soms moet je kiezen: ga je voor een grote vis met risico, of vang je veel kleine vissen voor de zekerheid? Het is die combinatie van techniek, ervaring en tactiek die de sport voor mij zo leuk maakt.”
Voorlopig is Floor nog niet van plan om te stoppen met vissen. “Ik ben er nog lang niet klaar mee”, zegt ze. “Vissen is een sport waarin je door ervaring steeds beter wordt, omdat je verschillende situaties beter leert inschatten. Zolang mijn lichaam het toelaat, wil ik hiermee doorgaan.” Ook voor de toekomst staan er alweer nieuwe wedstrijden op de planning. “Eind oktober heb ik de Walterland Feeder Masters in Hongarije, een toernooi waar de beste teams van de wereld aan meedoen. Dat is elk jaar op hetzelfde parcours, dus je kunt jezelf blijven verbeteren.”
LEES OOK:
Floor vist helaas achter het net: ‘Teleurgesteld, maar met goed gevoel voor toekomst’
