Edita Saakian
“Ik ben geen barricademoeder, maar ik moet hier staan”, begon Jolanda haar verhaal zichtbaar geëmotioneerd. “Na december is er weer geen budget voor de een-op-een begeleiding van mijn zoon Teun. Er werd gevraagd of ik een plan wilde maken om die begeleiding af te bouwen, maar dat kan ik niet meer. Hoe kan hij zonder begeleiding zomaar naar een volle klas?”
Ze legde uit dat ze snapt dat individuele zorg duur is en dat afbouw soms nodig is, maar dat er tijd en aandacht nodig zijn om dit verantwoord te doen. “Wat ik nodig heb, is tijd en één iemand die ons echt begrijpt.”
Groeiende toestroom en complexere problematiek
De inspraakbijeenkomst kwam naar aanleiding van een voorstel om € 6.682.000 extra vrij te maken voor de Regionale Deelbegroting Jeugdhulp 2024. Dit geld is bedoeld om de zorg voort te zetten en de samenwerking met Crossroads te versterken. Crossroads is een samenwerkingsverband tussen specialistische organisaties in de regio’s West Brabant West, Hart van Brabant en West Brabant Oost. Dat extra geld is nodig voor de stijgende zorgvraag en hogere kosten bij Crossroads, dat in 2024 te maken krijgt met meer jongeren en complexere problemen.
“Zorgverleners vellen hun oordeel terwijl ze mijn kind nooit hebben gezien.”
Jolanda legde uit dat de situatie voor ouders en kinderen al ingewikkeld is tegen de tijd dat ze bij Crossroads worden aangemeld. “En dan heb je ook nog regievoeders, regiehouders en gedragswetenschappers die hun oordeel vellen, terwijl ze mijn kind nog nooit hebben gezien. Toch moet ik binnen vier weken een afbouwschema hebben. Ik heb geen toverstaf.”
Erwin Höppener van Hoppie Zorg biedt een-op-een begeleiding aan bijna honderd kinderen en deelde de zorgen van Jolanda. “We hebben in juli plots te horen gekregen dat we de een-op-een begeleiding moesten afbouwen, zonder voorafgaande gesprekken. Dat was een schok.” Hij benadrukte in de raadszaal de waarde van maatwerk in de zorg voor kwetsbare kinderen. “Een-op-een begeleiding is duur en niet per direct de finaleoplossing. Maar wel vaak heel nodig om kinderen in hun kracht te krijgen”, legde hij uit.
“Een-op-een begeleiding moet een fase zijn.”
Höppener wees erop dat veel van de kinderen, die bij Hoppie Zorg worden begeleid, zelden naar school gaan en vaak ernstige sociale problemen hebben. “Waar we onze zorgen over hebben, is de tijdlijn van het afbouwen van een-op-een begeleiding en de manier waarop dat gebeurt”, voegde hij eraan toe.
Lian Smits van Crossroads gaf aan dat een-op-een zorg soms noodzakelijk is, maar niet als permanente oplossing. Ze gaf aan dat Crossroads bereid is om individuele begeleiding mogelijk te blijven maken, maar alleen waar nodig. “Het moet een fase zijn die leidt naar zelfstandigheid.”
25 geselecteerde aanbieders
Höppener vertelde dat de toekomst onzeker is: “Hoppie Zorg weet nog niet of wij in 2025 nog zorg mogen leveren aan onze honderd kinderen. In het slechtste geval horen we niet bij de 25 geselecteerde aanbieders en moeten we ons afvragen: hoe nu verder, en wat betekent dit voor al onze kinderen?”
“Ik wil geen tien hulpverleners die mijn zoon nooit hebben gezien.”
Jolanda Stevenaar pleitte voor een andere aanpak en stelde voor om niet met onderaannemers te werken, maar met alle zorgverleners die betrokken zijn: “Geef juist alle kleine zorgaanbieders in Tilburg een contract, want die hebben vaak meer effect dan de grote organisaties met een overvloed aan medewerkers.”Jolanda sloot haar pleidooi af met een oproep: “Ik wil geen tien hulpverleners die mijn zoon nooit hebben gezien. Ik wil gewoon één iemand die weet wie hij is.”
De gemeenteraad bespreekt de kwestie verder op 18 november in een debat.
LEES OOK:
Voorzitter Transvisie slaat alarm over genderzorg voor jongeren: ‘Wat nu?’
