Edita Saakian
Op eigen initiatief schuift Theo van der Heide aan, buurtbewoner en facilitair medewerker bij Fontys Hogeschool voor de Kunsten, die toevallig de oproep over het inwonersdiner in het Stadsnieuws had gezien. “Waarom ook niet?” lacht hij. Zijn ogen dwalen af naar een grote foto van het Heuvelplein van vroeger. “Kijk, toen stond de oude Lindeboom er nog en daar dat standbeeld dat nu voor de Pathé staat.”
“Wie heeft er honger?” roept journalist Halima Özen tijdens de aftrap. Een verzameling raadsleden, wethouders en nieuwsgierige Tilburgers zitten met hun knorrende magen in een overvolle raadszaal.
Tilburg van toen, Tilburg van later
De sfeer voelt in eerste instantie nog wat ongemakkelijk. Gelukkig is daar al snel burgemeester Theo Weterings, met een verspreking. “Het is alweer het tweede inkomensdiner …” Het brak het ijs niet meteen, maar door het foutje werd het in ieder geval een stukje dunner. De gasten sluiten op verzoek de ogen om zich hun favoriete plek in Tilburg voor te stellen. Van der Heides gedachten dwalen af naar zijn jeugd in Tilburg Zuid, waar hij met vriendjes op straat voetbalde en wijkagenten plaagde. “Dat was echt onze plek. Hoe ouder je wordt, hoe meer je aan dat soort momenten terugdenkt.”
Het spel van het inwonersdiner is simpel: de gasten, verspreid over zo’n zestien tafels, zitten lukraak door elkaar. Niels van Stappershoef (VVD) met zijn buurman, Noor Kanters neemt een PABO-docente mee en wethouder Bas van der Pol schuift aan met een student in rechten. Voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht – tussen de gangen door werden ideeën geserveerd en herinneringen opgehaald. De tafels zaten vol inwoners uit Udenhout, Biezenmortel, Berkel-Enschot, van jong tot oud, van Blaak tot West, van Reeshof tot Noord.
Kritiek en luchtigheid
De sfeer is informeel, maar dat weerhoudt de Tilburgers er niet van om met stevige kritiek te komen. Hoewel de avond draait om de toekomst, grijpen sommige Tilburgers ook de kans om pijnpunten van vroeger aan te snijden. Zoals het eerste burgerberaad over de energietransitie, bedoeld om Tilburgers samen te brengen en ideeën uit te wisselen. “Dat is uiteindelijk afgeschoten door het college, zonde eigenlijk”, verzucht een van de aanwezigen.
De wethouders zitten niet stil; ze worden flink aan hun jasje getrokken. De vragen vliegen over tafel: zijn er plannen voor kangoeroewoningen voor ouders die dicht bij hun kinderen willen wonen? En hoe zit het met de bereikbaarheid van Tilburg en haar dorpen? Geen vraag wordt uit de weg gegaan. De ambiance is eerlijk en direct, als een avond met je buren, maar dan met de politici die normaal gesproken alleen in de krant verschijnen.
Na de serieuze gesprekken wordt er net zo gemakkelijk doorgestapt naar luchtiger verhalen over vroegere bijbaantjes of de ideale zuurtegraad van brood. Dat is de bedoeling van het inwonersdiner: elkaar leren kennen, samen nadenken over het Tilburg van morgen en – heel misschien – de afstand tussen burger en bestuur iets kleiner maken. Of de echte honger gestild is – die van betrokkenheid en transparantie – houden we nog even in het midden. Wanneer Theo van der Heide tevreden opstaat van zijn tafel, tikt hij de verslaggever nog even aan: “Mooie avond, toch?” sluit hij goedlachs af.
LEES OOK:
Inwoners maken zich zorgen over toekomstplannen Tilburg Noord: ‘Onze groene oase staat op het spel’
