Isa Hamerlinck
Als je het kampement bij Tilburg University oploopt, lijkt het bijna op de camping bij Pinkpop. Er staat een dixi bij de tenten en er draait een sfeervol muziekje. Ze hebben ondertussen ook een soort woonkamer gemaakt van verschillende terpen (zie foto), waar je aan het einde van de dag even lekker op de bank kan ploffen.
De gang van zaken bij het kamp is wel anders dan bij Pinkpop. Zo zijn er elke dag activiteiten en lezingen in thema van de oorlog. “Er zijn veel professoren die ons ondersteunen en achter ons staan. Die willen ook allemaal graag helpen door bijvoorbeeld een lezing te geven. Het zijn er eigenlijk te veel voor het programma. De twee professoren die het hardst aan onze zaak trekken, zijn Michiel Bot en Phillip Paiement. Zij hebben ook een open brief gestuurd naar het bestuur; deze is ondertekend door 76 medewerkers”, vertelt Kevin de Winne (23), een van de organisators van het protest.
Maar constant over dit onderwerp praten, hakt er logischerwijs ook in bij de studenten, vertelt Kevin. “Het is ook best heftig. We merken dat sinds zondag, toen waren er een paar mensen echt aangedaan. We zitten hier ook met studenten die een Palestijnse achtergrond hebben. Ik vind het echt dapper dat die mensen hier zijn en dat je ziet hoe het ze raakt. Het mooie is dat de steun die we soms krijgen ook echt hoop geeft. Het is een groot feest als iemand gewoon dekens brengt. Het is een klein gebaar, maar wij staan dan te juichen. Dan zie je ook dat de energie er hier nog in zit.”
Protestacties
Maandag begonnen de studenten met de eerste stap van de ‘escalatieladder’. Vanaf een loopbrug op de campus werden verschillende spandoeken opgehangen. Op deze doeken stonden de namen van kinderen, die sinds het kampement gemarteld en vermoord zijn. Deze namen werden via een megafoon omgeroepen over de campus.
Dinsdag zijn ze twee keer met bebloede shirts op de campus gaan liggen. Hiermee wilden ze laten zien hoe het voelt om bebloede lijken te zien, iets wat in Gaza ondertussen een normale zaak is.
Woensdag bootsten ze een grenspost na. Ze hadden een partytent met een spandoek op de weg gezet. Iedereen die langs het checkpoint kwam, moest zijn studenten- of docenten-ID laten zien, waarna ze een flyer kregen of door mochten rijden. “Er waren een aantal geïrriteerde mensen. Eentje heeft ook de politie gebeld en iemand reed gewoon door. Maar er waren ook veel positieve mensen die ons complimenten gaven. Sommigen dachten dat het echt heel serieus was. Die hadden hun ID niet en wilden al bijna terug naar huis. Toen zeiden we snel: ‘nee, je mag gewoon doorrijden’.”
Verdere stappen
Maar hier blijft het kampement op Tilburg University zeker niet bij; de studenten blijven ijverig doorzetten. “Hoeveel escalatiestappen er nog zijn? Nou, meer dan genoeg. Mensen vinden het wel echt mooi wat we aan het doen zijn. Steeds minder mensen vinden het irritant en er is meer begrip.”
Woensdagmiddag was er een vervolggesprek met Wim van de Donk. “Hij is een beetje betuttelend naar ons. Zo van: ja, jullie blijven hier wel kamperen, is het nog wel gezellig? Ik voel me niet heel serieus genomen. We hadden maandag een spandoek met de namen van zo’n 350 overleden kinderen erop. Het ergste vond hij dan dat zijn naam erop staat.”
In de laatste aflevering van Stadsforum spraken we Rector Magnificus en Voorzitter College van Bestuur van de Tilburg Universiteit over de studentenprotesten:
LEES OOK:
Pro-Palestijnse protesten op de universiteit van Tilburg
