Luna Kaleas
Zo’n twee weken geleden besloot de ijshockeyscheidsrechter om te stoppen met fluiten. “Het is dubbel, omdat het ruim vijfentwintig jaar mijn passie is geweest. Het is dus ergens best raar dat het nu klaar is, maar ik vond het mooi om te zien hoeveel vrienden en familie er bij de laatste wedstrijd waren.”
Joep floot tien jaar lang op het hoogste niveau in Duitsland. “Maar ik word ouder, waardoor het fysiek zwaarder werd. Maar er wordt ook steeds meer verwacht.” Je moet er volgens Joep veel voor over hebben om op hoog niveau te fluiten. “Ik reed zo’n zestig tot zeventigduizend kilometer per jaar en moest drie keer in de week trainen. Dan doe je daarbij twee wedstrijden fluiten en heb je nog een vaste baan. Op een gegeven moment is het mooi geweest.”
Het begin
Zelf komt de inmiddels oud-scheidsrechter uit een echte voetbalfamilie. “Zelf ijshockeyen, zat er voor mij niet in vroeger. Ik wilde eigenlijk jeugdvoetballeider worden, maar dit is nooit gelukt. Toen heb ik een keer een ijshockeywedstrijd gefloten, wat ik zo leuk vond dat ik binnen een jaar in de Eredivisie stond.”
Het is het totale plaatje van de sport wat hem aantrok. “Een teamsport, snelle sport, contactsport en er zit veel actie en discipline in. Dat alles bij elkaar maakt het gaaf om naar te kijken. En ondanks dat er een keer gevochten wordt, is er veel respect voor elkaar.”
Ervaring
Volgens Joep heb je ervaring nodig om een goede scheidsrechter te worden. “Natuurlijk moet je de regels kennen en moet je het schaatsen onder de knie hebben. Maar hoe meer wedstrijden je fluit, hoe beter je wordt. Maar ook communicatie met de spelers is heel belangrijk. Laat ze weten wat je doet en welke beslissing je maakt. Je moet dit gelijk uit kunnen leggen.”
Natuurlijk waren er ook hoogtepunten in de afgelopen 25 jaar dat hij ijshockeyscheidsrechter is geweest. “De eerste bekerfinale bijvoorbeeld, maar ook het eerste WK waar ik naartoe mocht. Natuurlijk kijk ik hier tevreden op terug, maar het kan altijd beter. Dat laatste heeft mij uiteindelijk wel gedreven tot waar ik nu ben gekomen.”
Plezier
“Als Nederlander maak je niet snel kans om op het hoogste niveau van de wereld ijshockeyscheidsrechter te zijn. Door passie, inzet en de achterban kun je dat toch bereiken.” Plezier hebben is volgens Joep het belangrijkste van scheidsrechter zijn. “Ga niet in het middelpunt staan, want mensen komen niet voor jou. Ze komen voor de sport, waar jij een klein onderdeel van bent. Als je plezier hebt, straal je dat ook uit. Die sfeer pakken de spelers mee.”
En of er verder nog iets in het ijshockey op hem te wachten staat? “Dat is honderd procent zeker, maar ik ga nu eerst van mijn vrije zomer genieten.”
