Thomas de Zeeuw
Jack en Hanny van Gompel liepen na hun gebruikelijke boswandeling met hond Tako binnen bij uitspanning De Zeven Geitjes, waar ze de hond kennen als uitzonderlijk en de rust zelve. Hierom mag de hond altijd aanschuiven, op een eigen stoel. Een meisje dat er kennelijk pas werkte, zei dat zoiets ongehoord was en verzocht Jack om de hond laag te houden. Achter de bar roddelde het meisje tegen haar collega’s over het incident, waarna de monden van die collega’s openvielen en het meisje direct werd berispt. ‘‘Maar ken je die hond dan niet!? Dat is Tako! De enige hond die dat hier mag!’’
Moniek
De anekdote die Jack en Hanny delen is tekenend voor hoe Tako bekend staat in de bosrijke omgeving waar het stel woont. ‘‘Mensen zijn gek op de hond’’, zegt Jack. ‘‘Daarom zijn we dit ook gaan doen, omdat de hond er uitermate goed geschikt voor is.’’
Zoals de 56-jarige Moniek Tuijtelaars. Moniek is slechtziend en heeft sinds enkele jaren hulp van blindengeleidehond Qwenja (6), een edelmoedige labrador die inmiddels een hechte vriendschap heeft gesloten met Tako. Om de week komen de honden samen. Moniek voelt zich erg welkom bij Jack en Hanny. Er pruttelt koffie in de keuken en een gebakje is nooit ver weg. ”Het zijn zulke lieve mensen. Het contact was meteen goed”, licht Moniek toe. Het keuvelen voor, tijdens en na de wandeling is een contact om te koesteren. Moniek: ”Ik ben erg dol op ze. Dat zij dit belangeloos voor een ander doen, daar heb ik veel respect voor.”
Over Tako
De viervoeter is een dierbaar maatje. In 2017 kwam Tako ter wereld in een Duitssprekend nest in het dorpje Kakenstorf, bij Hamburg. Aan het begin van zijn leven droeg hij de naam Isko. Het is een pientere hond die de krant kan halen, zijn eigen snoepjes weet te vinden in het keukenkastje en die soms zo innig tegen je aan komt staan, of hij je aanvoelt. Niet voor niets houden Jack en Hanny een logboek bij over het dier vol verhalen en foto’s, wanneer hij bijvoorbeeld nieuwe trucjes onder de knie heeft.
Een wandeling met René
Op woensdag is het René-dag. Tako’s aanwezigheid is cruciaal in Jack en Hanny’s contact met René. De twee zijn dikke vrienden. Om 13.00 uur haalt Jack de verstandelijk beperkte man op met zijn auto bij de woongroep. Tako zit thuis dan kwispelstaartend voor het raam te wachten tot zijn grote vriend de straat binnenkomt. Het weerzien na twee weken is hartverwarmend.
Ruim een jaar komt René Jacobs (42) nu over de vloer bij het echtpaar. Hanny maakt dan een kop warme chocolademelk met slagroom klaar en daarna is het wandelen geblazen. Dit betreft een ommetje door het Wandelbos. Langs het dierenweitje, via de kronkelpaadjes, door de bagger en plassen: René bloeit op als hij Tako uitlaat. Vol liefde beziet hij het dier. Zijn antwoord op de vraag wat de chebo voor hem betekent is: ‘‘Kracht. Het is een hele lieve hond. We zijn hele dikke vrienden.’’
Jack en René hebben de hond ieder aan een eigen riem vast, aan hetzelfde tuigje, vergelijkbaar met een leswagen die dubbele bediening heeft. Zo kan René de hond zelf uitlaten, een van de hoogtepunten in zijn weken.
Na een halfuur zo te stappen in de frisse lucht, keren ze met grote blossen op hun wangen terug in het halletje. Als de riem weer aan een knaapje hangt, zet Hanny koffie en legt worstenbroodjes in de oven.
‘‘Laatst kregen we een berichtje van René’s moeder. Daaruit sprak zoveel dankbaarheid. Hij schijnt haar altijd meteen op te bellen als ik hem thuis heb gebracht, omdat het zo fijn was met Tako. Daar doe je het voor.’’
