Omroep Brabant
Een van die helpende handen is Marcel Aarts uit Helmond. Hij wil snoep meegeven uit zijn snoepwinkel. Dat ziet Spijkers wel zitten: “Misschien hebben de kinderen die ik ga opzoeken wel meer behoefte aan snoep dan aan een bed of kleren.”
Piet Spijkers kondigde donderdag bij Omroep Brabant aan dat hij over een maandje weer richting Oekraïne gaat. Weer, want dat doet de Tilburger al een jaar of dertig.
Met zijn Stichting Humanitaire Hulp Kinderen Oekraïne heeft hij in het door oorlogen geteisterde land onder meer een weeshuis en een doveninstituut gebouwd. Spijkers is ermee doorgegaan, ook na de Russische inval, in februari 2022.
“Och, mijn lot staat in mijn hand geschreven en het zal mijn tijd wel duren.”
Sommige van de mensen die zijn verhaal lazen, vragen zich af wat hij op zijn hals haalt. Spijkers hoort het wel vaker. “Het is er zo gevaarlijk, het is daar code rood. Ben je wel verzekerd? Ik probeer al die bezorgdheid wat te bagatelliseren. Dan verwijs ik naar het lied van De Engelbewaarder. En och, mijn lot staat in mijn hand geschreven en het zal mijn tijd wel duren.”
Hij is uiteraard werd verguld met alle vormen van meeleven en met alles wat wordt aangeboden. “De een wil een bed beschikbaar stellen, een ander heeft kleren over. Er zijn ook mensen die mee willen, maar daar kan ik niet zomaar op ingaan, dan heb ik zo een bus vol.”
Met Marcel Aarts probeert hij in ieder geval een afspraak te maken. De 47-jarige Helmonder runt in zijn woonplaats de, naar zijn zeggen, grootste snoepwinkel van ons land (de Zoete inval).
Aarts voelt zich verwant met Spijkers, omdat opkomen voor minderbedeelden ook bij hem in het bloed zit. “Ik denk dat ik het delen en het zorgzame van mijn ouders heb meegekregen. Zij verzorgden vroeger transporten naar Polen. Ik ben als kind een paar keer mee geweest en dat vergeet je nooit meer.“
“Ik heb zelf in de schuldsanering gezeten en ben gescheiden, maar mijn kinderen hebben nooit iets gemerkt.”
Aarts weet niet alleen via zijn ouders hoe het is om de touwtjes aan elkaar te moeten knopen. “Ik heb zelf in de schuldsanering gezeten en ben gescheiden, maar mijn drie kinderen (van nu 15, 18 en 21, red.) hebben nooit iets gemerkt van financiële problemen. Later beseften ze wel wat ik ondertussen voor andere mensen heb betekend”, vertelt de Helmonder.
Zo begon hij in 2016 met de stichting Samen Sterker Helmond een inzamelingsactie voor een stel dat dakloos werd door een brand. Daarna richtte hij zich onder meer op minima en ouderen.
“Ik verzorg workshops ‘oud-Hollands snoep’ en met de kerst geef ik ze fudge en nougat. Via Piet Spijkers wil ik ook mensen in Oekraïne hiermee verrassen.” Beiden willen snel de koppen bij elkaar steken.
