Kees-Luc Simons
Somber lekken grauwe trekken
Eindeloos hun koude sporen
In miezerig venijn,
En lachen de plassen
Spetteren hun druppels
Uit een plenzend watergordijn,
Sinds ik jou ken
Valt regen anders
Klinken woorden liever
Knijp ik of ik het ben,
Je laat schaduwen gaan
Waaien achterna
Die wolken verder drijft
En voort blaast,
Uren in cijfers
Zelfs dagen en maanden hangen
Mijn bagage aan wijzers,
Een klok die gaat
Nooit even stil staat
Voor pauze of rust
Die dagen graast,
Tikkie kakkineus
Met parels behangen
Fatsoeneert zij haar
Haar in het raam,
Onachtzaam
Dat ik hier kan staan
Worden haar lippen
Getuit in glazen glans gevangen,
Ik wacht op druppels
Wens armen en benen
In lepeltjes
Wanneer een regenbui is verdwenen.
Ad Nouwens – Schrijversatelier
