Schrijversatelier: Mijn vroeger

Mijn perkamenten pakhuis opent bevroren
Vergeelde schilderijen beroofd van kleur
Dwarrelen in verstoft odeur
En verloren, in eigen duister gesmoren

Vernist door schemering van vergeten tijd
Etsen ontdooide sentimenten mijn ziel
Het porseleinen papier oogt zo fragiel
Het smelten schuurt de dood gewaande strijd

Brandende aanklachten zetelend in schrijn
Tot bitter toon buigt aan geschuurde akkoorden
Ontspringend uit beelden in tranend fontein

De tijd sluipt en neemt gemarmerde woorden
Met haar de stem achter papieren gordijn
En mijn tranen die het vergane verwoorden.

Ad Nouwens – Schrijversatelier