Kees-Luc Simons
Ik wilde altijd bij het raampje zitten
Bij de bonte was en de witte
Op maandag tussen de broeken
En verzachter bij de handdoeken
Maar nu niet meer, mij niet meer gezien
Ik was bijna vermoord in de wasmachine
Op maandag ging ik weer in bad
Lekker met veel schuim in het nat
Lig ik rustig op zestig te draaien
Komt ineens een stringetje over mijn bolletje aaien
Deze was nieuw, ik kende dat stofje niet
Ze werd meteen mijn favoriet
Wie droomt daar niet van, ik was van slag
Maandag werd mijn geluksdag
Of toch niet want vóór ik het wist
Had ze bijna mijn leven gewist
Bijna gestikt door een pikante string
Zo’n minuscuul tijgerprintjesding
Om mijn nek, ik was eerst ontroerd
Maar bij elke omwenteling vaster gesnoerd
De centrifugegang was een kwelling
Mijn nek draagt nog steeds de zwelling
Nee, Teddy wil niet meer met ze in bad
Ze houden ze maar om hun gat.
Ad Nouwens – Schrijversatelier
