Pieter Soethout
“Laten we even opnieuw beginnen bij maat 38”, spreekt Wim van Berkel de twaalf accordeonspelers en drummer streng toe. “En jullie moeten echt wat strakker spelen.” Het gaat er precies zo aan toe als iedere andere repetitie. Het enige verschil is dat de zaal nu vol zit met toeschouwers en leden van Gezelligheidskoor de Begonia’s, die later op de avond uit volle borst mee zullen zingen.
Als klein manneke
Voorzitter van de accordeonvereniging Les Musiciens Joyeux (LMJ) is Aloijs Klijberg (64). Hij speelt zelf mee in het orkest en haalt er, ondanks zijn vele jaren ervaring, nog altijd erg veel plezier uit. “Als klein manneke van een jaar of negen ben ik begonnen. Dat betekent dus dat ik ruim vijftig jaar ervaring heb.” Bijna al die tijd maakte hij ook onderdeel uit van deze accordeonvereniging in Tilburg Noord, want vorig jaar was hij vijftig jaar lid.
“Mijn vader heeft vroeger altijd accordeon willen leren, maar toen was er thuis geen geld om een instrument te kopen.” Daar had de vader van Aloijs, die zelf ook vlak voor zijn overlijden erelid is geworden van Les Musiciens Joyeux, wat op bedacht. “Hij heeft me voor mijn verjaardag een accordeon cadeau gedaan. Daarmee zijn we beiden op les gegaan bij een leraar. Zo zijn we samen begonnen en lid geworden van een vereniging”
Een ander lid van de vereniging is Ad Spijkers. “Het is een totaalinstrument. Ik speelde blokfluit, mondharmonica en trompet. Toen zat er op een open dag van de muziekschool een vrouw accordeon te spelen. Toen dacht ik: dat ga ik doen. En dat doe ik nu al zo’n dertig jaar.”
Vijftig jaar ervaring
Inmiddels is Aloijs dus voorzitter van de vereniging en vindt hij het spelen op een accordeon nog altijd prachtig. Maar ook het sociale aspect is voor hem van groot belang. “Ik noem het altijd de lmj-familie, omdat we elkaar ook opvangen in slechte tijden. Als er iemand jarig is, spelen we ‘lang zal ze leven’ en als er iemand ziek is, bezorgen we een bloemetje.”
Het gaat dus zeker niet alleen om samen muziek maken. “Dat is het middel, maar daaromheen heb je die sociale cohesie met elkaar. Doordat je elkaar in de vereniging kent, heb je meteen een hele speciale band, omdat je samen muziek maakt. Maar daardoor leer je elkaar beter kennen en wordt er lief en leed gedeeld met elkaar.”
Nieuwe leden werven
De open repetitie is belangrijk voor de vereniging, want de gemiddelde leeftijd van de leden wordt hoger en hoger. “Dat ligt nu wel boven de zeventig op dit moment. We willen mensen kennis laten maken met het instrument en misschien kunnen we nieuwe leden werven.” Vroeger was er nog een jeugdafdeling bij Les Musiciens Joyeux, maar dat bloedde na een tijdje weer dood. “Er was niet voldoende aanwas en wanneer jongeren dan klaar zijn met de middelbare school gaan ze ook weer weg.”
Zelfs goed voor je hersenen
Volgens Aloijs is het een leuk, maar moeilijk instrument. “Het is heel uitdagend, omdat je beide handen los van elkaar moet leren bewegen. Dat is voor heel veel mensen moeilijk. Daarnaast ben je in je eentje een heel orkest, omdat je zowel de baslijn als de melodie kunt spelen.”
Het feit dat het moeilijk is, heeft zo ook zijn voordelen. “Het is heel goed voor je hersenen. Je gaat kruislingse verbanden leggen, waar je later profijt van gaat hebben. Het is leuk om muziek te maken, goed voor de sociale cohesie en ook nog eens goed voor je gezondheid.”
