Tilburgse breakdancers maakten in de jaren 80 van een stuk karton een dansvloer bij de V&D, nu willen ze de oude tijden herleven

De groep is even hecht als toen (foto: Gilbert).

In de jaren ’80 was de Vroom en Dreesmann aan de Heuvelstraat elke donderdagavond het toneel van een spektakel. Jongens van een jaar of veertien hielden zich van de straat door te breakdancen, hun moves opvoerend op de stoep, onder de klanken van een jukebox. Jaren later willen ze die oude tijden weer doen herleven. Dit keer in de Boemel. “We verwachten wel honderden mensen”, klinkt het enthousiast.

Het waren gewone jongens, afkomstig uit alle hoeken van Tilburg: Noord, Oost, Zuid en West. “Ik was meer van het poppen en locken“, vertelt Djella, nu 54 jaar. Samen met Tommy (57), Marshall (53) en Gilly (55) koestert hij nog steeds sterke herinneringen aan die tijd. De band tussen de Tilburgse breakdancers is nog altijd even hecht. Elke drie maanden komen ze samen voor een etentje, om de oude tijden te herleven. “Iedereen zit nu in dezelfde fase van z’n leven. Allemaal met kinderen en we zijn wat ouder geworden. Het is zo mooi dat we nog steeds bij elkaar komen”, zegt Djella met een glimlach.

“Dan hoorde je: ‘Hij heeft mij gedisst, hij gaat eraan!'”

Voordat de V&D haar deuren in 2015 voorgoed sloot, was het een begrip voor breakdancers. Op donderdagavonden werd de stoep voor het warenhuis omgetoverd tot dansvloer voor tientallen, soms wel honderden dansers. “We namen gewoon een stuk karton mee”, herinnert Gilly zich. “Dozen die we uit elkaar haalden en daar neerlegden. Zo deden we dat toen.” Ze trokken samen het hele land door, van de Efteling tot Rotterdam. Een paar van hen werden zelfs Nederlands kampioen. “Wij waren de bakermat”, vertelt Gilly trots.

De jaren ’82 en ’83 stonden bol van buurt tegen buurt battles. Ze kwamen niet van dansscholen, hadden geen leraren; ze leerden het zichzelf aan. De V&D is er niet meer, net zoals de sterke breakdancecultuur van toen, al leeft de graffiticultuur in Tilburg nog altijd voort. “We hadden allemaal dezelfde achtergrond. Iedereen zat op andere scholen, maar op donderdagavond kwamen we samen”, vertelt Tommy. “Dan hoorde je: ‘Hij heeft mij gedisst, vandaag gaat hij eraan'”, vertelt Tommy, terwijl een golf van instemmend gelach klinkt. De ruzies werden uitgevochten op de dansvloer, buurt tegen buurt.

“Wij voelen gelijk die tintel in onze ruggengraat en krijgen flashbacks.”

In de Ypelaer en in buurthuizen in Oud-Noord trainden ze. “Jarenlang deden we dit. Daarna kwam Attack, de voorloper van jeugdcentrum R-Newt, tegenover 013.” De zoon en dochter van een van hen, inmiddels 25 en 28 jaar, hebben de liefde voor dans en muziek overgenomen. “Zoals ik vroeger dacht: ‘Ik zou toch willen dat ik in de tijd van Elvis geboren was.’ Zij hebben hetzelfde, maar dan voor de oude breakdance scene. Voor mij begon dat met Grand Master Flash, Run DMC, Rappers Delight.”

Jaren later zit het gevoel nog steeds in hun lichaam, noem het een sterk spiergeheugen. “Als wij ‘Walk This Way’ van Run DMC horen, dan voelen we gelijk die tintel in onze ruggengraat, gevolgd door een flashback,” vertelt Gilly. Of ze het nog steeds kunnen zoals toen? “Nee”, zeggen ze lachend in koor. “Dan hebben we zuurstofflessen nodig.” Toch blijft de geest van die tijd in hun gedrag aanwezig. “Je hebt een bepaalde vorm van authenticiteit en vrijheid waar je steeds op terug kunt vallen”, legt Gilly uit. “Ik wil me altijd vrij voelen, dat zit in al die jongens van vroeger. Dat je je eigen ding wil doen.”

“Zo gauw je al een kleurtje had, kwam je zelden ergens binnen.”

In de jaren 80 draaide geen enkele discotheek in Tilburg hiphop. Een gemis voor de breakdancers. “Zo gauw je al een kleurtje had, kwam je bovendien zelden ergens binnen”, herinnert Marshall zich. “Al had je gymschoenen aan, werd de toegang geweigerd.” Maar er was één plek in Tilburg voor jongens als Gilly, Djella, Tommy en Marshall: The Elephant. “Dat was de enige voor ons. Een discotheekje in de Magazijnstraat waar je gewoon naar binnen mocht.” De oud-eigenaar van The Elephant zal ook aanwezig zijn op de reünie.

De reünie op 23 november in de Boemel heeft als doel om de sfeer van vroeger weer tot leven te brengen, met beelden van sitcoms uit die tijd en optredens van breakdancers van toen. Op het moment van schrijven heeft Gilly vernomen dat een van hun oud-breakdancers is overleden; hij werd in zijn huis aangetroffen. Tijdens de avond zullen er meerdere herdenkingsmomenten zijn, waaronder een minuut stilte.

Het belooft een avond vol herinneringen, emoties en hernieuwde vriendschappen te worden, een ode aan een tijdperk die het Tilburg van toen niet snel zal vergeten.

breakdancers

Een oud krantenartikel over de groep is bewaard gebleven.

BEKIJK OOK:
Hiphop in Tilburg
Hiphop in Tilburg deel 2

Edita Saakian